Wiersze

W wierszu wyznaję to co czuję,

jak bardzo Ojczyznę i Boga miłuję...

Słowo wstępne.

--------------------------------------------------------------------------------

 Nigdy na początku młodości nie myślałem,że kiedyś nastanie czas i będę pisał wiersze. A jednak nadszedł czas natchnienia od Boga czas przeżytych rozczarowań, rozmyśleń a nawet załamania. Toteż szczególnie kiedy przychodziły w moim życiu, stany niezadowolenia i te wszystkie przebyte lata, które inaczej sobie wyobrażałem w młodości a które później stały się okrutne i doznane od ludzi krzywdy, wtedy zawsze doznawałem natchnienia i pisałem wiersze. 

Tych pamiętnych 100 wierszy poświęcam minionemu czasowi moich przeżytych lat, ukochanej żonie z którą przeżyłem wspólnie ponad 50 lat i córkom Marioli i Dorocie.

                                                   

          
                                                                                       J.Dusza

Rok 2012

Dzisiejszy Świat

Kim jest dzisiejszy świat ogłupiały

Taki dziwny trudny i osowiały

Gdzie ludzie pędzą za mamoną

A ten i ów rozwodzi się z żoną.

            Nikt nie wie jak będzie z lekami

            Bo wielu przez ich brak może stać się kalekami

            I protestują pogranicznicy i strażaki

            Przecież gaszą pożary te zdolne chłopaki

            Tu znów pułkownik prokuratury strzela do siebie

            Pewnie znudziło się jemu życie chce być w niebie

            Nawet zima na nas się pogniewała odeszła prawie cała

            A Premier i Kaczyński kłócą się cały czas

            Mają wszystkich gdzieś nas

            Czasy dziś nastały bardzo trudne

            Właściwie smutne i nudne

Pieniądze spadają na wartości

Tym samym brakuje na przyjęcie gości

Tylko Palikot jest górą

Nie uznaje Boga i nie kłania się figurą

Nastał czas ciężki i okrutny

Na razie tak musi być i jest smutny.

            I znów ręce składamy do Boga

             Boże chroń nas, niech ominie nas trwoga.

Piaseczno, 12.01.2012 roku

Rok 2011

Jesienny czas

Już liście prawie opadły z drzew

Nie zieleni się, żaden krzew

I słońce blado leniwie zachodzi

     Nawet wiemy już nie piecze, nie szkodzi

     Bo to już jesień mocno wkroczyła

Swój czas i tę pogodę zmieniła

Na ulicach, już. ludzie bardziej otuleni

Nie szukają jak w lecie cieni

     Tylko krok jesienny daje nam znać

      Że nastał jesienny czas.

 Piaseczno, 14.11. 2011 r.

 ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

 I niech  się tak stanie

Wciąż tu jednak jestem

Ale zdaje się, że już mnie nie ma

Co pozostanie po mnie i z mojego imienia

     Tak wciąż myślę, że życie jest krótkie

     I w zasadzie smutne i okrutne

Lata mijają i biegnie czas

Przyjdzie dzień i nie będzie nas

Bo życie nasze szybko ucieka

     I robi z nas starca i smutnego człowieka

     Ale jeszcze dziś cieszmy się każdym dniem

Radujmy się i bądźmy w nim

Patrzmy na przyrodę i każdy kwiat

Aby każdy z życia był rad

     Teraz w czasie starości

     Ciągle wracam do czasów młodości

Moja ulica pijacka Nadarzyńska

Ale memu sercu tak bardzo bliska

Tu się chowałem przez młode lata

      Nie widziałem nic z tego świata

      Dziś ogarniają inne marzenia

Że tamtego czasu już nie ma

Odejdziemy do drugiego świata

I spotkamy wielu znajomych i może mojego brata

     Tylko Ty Najjaśniejszy Panie

     Przytul mnie i niech się tak stanie.

Piaseczno,3.05.2011r.

 ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

Świat zginie i przepadnie

Myśli i marzenia, nie dają mi żyć

Co tu ukrywać, co tu kryć

     Przychodzą zawsze każdego dnia

     Nie dają spokoju sercu, aż do dna

Bronię się jak tylko mogę

Chodzę po pokoju z nogi na nogę.

     A jednak myśli uparte wracają

     I w moim sercu czas umilają

To chciałbym fortunę mieć w totolotku

Pojechać gdzieś daleko i zaszyć się w opłotku

      Zginąć na pewien długi czas

      Gdzie nikt nie pozna wśród nas

Zobaczyć piękną wspaniałą przyrodę

I doznać prawdziwą ludzką przygodę

      Odejść z tego zakłamanego świata

     Pozostać tam w niebiańskich komnatach

Zostawić to wszystko na tym padole

Niech zginie po atomie w wielkim dole

     Świat zginie i przepadnie

     A ziemia spalona,  pusta się zapadnie.

Piaseczno, 25.05.2011 r.

Rok 2010

Życie ucieka

Chyli się sierpniowy dzień

Kto tylko żyw-chował się w cień.

       Niebo tak piękne, pierzaste chmurki uciekają.

       A nam tak szybko dni w pamięci pozostają

Lato to czas szczególny

Dla ciała i serca potulny

       Tak szybko mija ten czas

       Życie, ucieka uderza w nas

Już nic nie cieszy i nie bawi

Odchodzi życie, wszystko zostawi

I tylko znów za rok

Nadejdzie sierpień jak nowy krok

Wspomnienia tylko pozostają i dawną młodość przypominają

Sierpień 2010 r.

Rok 2009

Wieś Laliny

Wieś Laliny na Mazowszu leży. Są tu ludzie serdeczni szczerzy. W czasie żniw łany zbóż się bujają. I jak gdyby w tym szumie historię wsi opowiadają. Na skraju wsi stary krzyż z 1919 roku się znajduje i z tamtych lat wspomnienia czuje. Tu w tej wsi moja córka Dorota się osiedliła, wyszła za Zbyszka i jak kwiat się tu zasadziła. Nie widać tu w tej wsi ruchu i hałasu, bo dziś życie spokojnie mija jakby z innego czasu. Przynależą oni do Latowickiego Kośćioła. Ksiądz zaprasza i do świątyni ich woła. Wieś jest tuż obok lasu położona, zachwyca się lasem nawet w czasie pobytu moja żona. Trudno mówić o historii tej wsi, poczytaj, pomyśl również i Ty.

Laniny, 9.IX.2009 roku.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Dałeś nam Panie!

Dałeś nam Panie słońce, które nas ogrzewa, i promieniami swymi do pracy zagrzewa. Świeci jasno i pada też na Polska ziemię, gdzie na początku powstało Polskie plemię. Rano wstaje, wieczorem zachodzi. Daje radość życia i nikomu nie szkodzi. Rolnikom grzeje ich zboża i plony, a w nim opalają się ludzie i żony. Gdy jest pochmurno i słońce nie grzeje, jest smutno i tracimy nadzieję. Dlatego słońce niech świeci nam dane od Boga, a my módlmy się i prośmy o zdrowie Pana Boga.

 

Księżyc świeci

Za oknem księżyc świeci

Już idą do snu dzieci

     W ten wieczór tak pogodnie

      a ja na to wszystko zdejmuję spodnie

I chce się tyłem wychylić

Na ten bałagan coś przechylić

      Jakie życie mamy dane

      I mamony nie starcza bo nie podano

Śmieją się młodzi bezrobotni

Ale dziwnie, nie chodzą głodni

     Piwo i wino popijają

     Klepią się i się kłaniają

Polska - to dziwny kraj

O Boże lepszych czasów daj

Piaseczno 20.07.2009 r.

Rok 2006

Dziś rośnie Piaseczno

Piaseczno, ziemio piaseczyńska

Jesteś mojemu sercu tak bliska

     Tu się urodziłem i wychowałem

      Wiele szczęścia i smutku doznałem

Gdziekolwiek byłem, zawsze mysią wracałem do mojego miasta

Tu była niejedna sympatia niewiasta

     Dziś rośnie Piaseczno-pięknieje

      I na przyszłość nosi nadzieję

Jest w Piasecznie Pani Irmina

Dziękujemy za wiersze, jest to niezwykła dziewczyna.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

Piękny świat

Nie zauważyłem przez tyle lat

Jaki jest piękny świat

Góry, morze, rośliny i obłoki

     Dookoła nas w ciąż nowe widoki

     Lasy, zwierzęta, łąki i kołysające zborze

To wszystko nam dałeś Panie Boże

Stąpamy po drogach, wielu ścieżkach

I wśród tych wsi i miast każdy z nas tu gdzieś mieszka

     Są miasta Kraków, Warszawa, Toruń i Gniezno historią wplątane

     Wszystko nam bliskie i niesłychane

Lecz dla każdego z nas liczy się miejsce urodzenia

Tu jesteśmy i mamy coś do powiedzenia

Bo każdy z nas jest przywiązany do naszej małej Ojczyzny

     Kocha swoje miasto, pomimo, że każdy z ludzi jest inny

     Ojczyznę przecież mamy tylko jedną

Stać przy niej i trwać na pewno, dlatego kochajmy Polskę, każdy na swój sposób

Dajmy pokłon bliskim i mijających osób

Bądź dumny, że właśnie się urodziłeś

Polskę kochaj, serca nie zasmuciłeś

Piaseczno 3.05.2006 rok

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

Był czas

Był czas kiedy śpiewałem

Radości i szczęścia doznawałem

     Piękna muzyka i panienki

     I wokół mnie piosenki

Tańce i częste prywatki

A wokół domu pachnące kwiatki

      Plaża wokół Górek Szymona

      I niczym głowa nie zmącona

Spacery do lasu nad Różankę

Chodziło się wówczas tam na randkę

      A dziś starość, choroba wieńcowa

      Jakże często boląca głowa

Tak wypełnia się czas

Nadejdzie dzień, nie będzie nas.

Piaseczno, 24,09,2006 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Pierwszy śnieg

Pierwszy śnieg pada tej jesieni

I znów nam przyrodę odmieni

Już odchodzą ostatecznie liście z drzew

A w naszych sercach jakiś zew

To zew jesieni do serca się wkrada

I o Polskiej jesieni nam opowiada

Że to opowieść i tradycja

Bo Polska jesień jest sercu bliska

Bo przecież jesień to najpiękniejszy czas roku

Spadające liście leżące na boku

Kolor jesieni jest taki wspaniały

Że nas urzeka przez rok cały

Lecz każdy rok w jesieni

Już czasu nie cofnie i nie odmieni

Tak jest i było od wielu lat

Bo tak Bóg stworzył nam świat

Listopad 2006 r.

Rok 2005

Morze w Łebie

Żegnamy cię to morze w Łebie

Będziemy wracać myślą do ciebie

     Te piękne nad brzegiem widoki

     Uderzające fale na plaży

l jednocześnie uśmiech naszych twarzy

Śliczne mewy które śpiewały

     l nad naszą głową fruwały

     To wszystko zostanie w naszej pamięci

Zaniknie  gdy  utulą nas wszyscy  święci

Wtedy pójdziemy do Naszego Pana

     Na odpoczynek wiecznego spoczywania

     I spotkamy się tam z. naszym Papieżem

Lecz widoku tego morza tara nie zabierzem

Dziękuję wszystkim którzy byli z nami

Po latach u Boga się spotkamy.

Wrzesień 2005 rok

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  
 

Piaseczno to moje miasto!

Piaseczno, to moje miasto moje sny

 A w nim jestem ja i Ty

     To przecież dawno tę osadę garncarze zasiedlali

     A później miasto już stolarze budowali

Miasto Piaseczno leży tuż koło Warszawy

A w czasie wojen miasto to było pełne chwały

     Mija już 575 lat jak miasto to istnieje

     I znamy historię i ciekawe jego dzieje

Dziś cieszymy się, że miasto to pięknieje

I wchodzi w XXI wiek w rozbudowę i nadzieję.

Rok 2003
 
Polsko dokąd zmierzasz

 

 

Korupcja i nadużycia

A nam niewiele zostało z życia

Ponad 2 miliony bezrobotnych

Lecz wiele jest też głodnych

Ciągle politycy się sprzeczają

A ich przywódcy się opluwają

Policja i prokuratura

To gorzej niż pospolita rura

Gdzie nie spojrzeć to kolesie

W całą Polskę ich niesie

Pospolicie rączka, rączkę, myje

A przeciętny Polak z tego nie tyje

Tylko w mediach wciąż komunikaty

Ten i ów bierze pieniądze na raty

P o l s l o !  Dokąd zmierzasz.

Zostało uklęknąć, i brać się do pacierza.

Piaseczno, 8.07.2003r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

O piękna przyrodo...

W ten wieczór myśli biegną do Boga, Dałeś nam życie nie dotyka nas trwoga.

0 piękna przyrodo ręką Boga stworzona
Cieszę się że jest ze mną moja żona
Bo tak wielu wokół mnie ubywa bliskich

Odchodzą i czas nadejdzie brak będzie wszystkich

Dlatego tą przyrodą zauroczony

Pragnę być blisko swojej żony

Świat jest piękny i uroczy

Oglądają to wszystko nasze oczy

J już żółte liście spadające

I  zachodzące wieczorem słońce

Tu i ówdzie młode pary spacerują

Kochają się i nawet biedy nie czują

Ale czas dziś jest okrutny

I na ogół trudny i smutny

Lecz życie bierzemy jakie jest

Bo dla wielu w życiu jest taki pech

Dlatego podziwiamy przyrodę każdego dnia

Bo życie jak trunek należy pić do dna

I w ten sierpniowy ciepły dzień

Jednak życie ucieka jak cień

A tylko pozostaną nam wspomnienia

I żal że miłości już nie ma.

Piaseczno, 30.08.2003r.

 ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

To już wrzesień...

Przychodzi jesień

Słońce już słabiej świeci

      I do szkoły idą dzieci

      Lecz jesień to piękna pora roku

Oglądamy spadające liście na boku

Jest tyle owoców i śliwki

      I jakoś bardziej każdy jest bliski

      Jest też wiele wspomnień z wakacji

W opowiadaniach jest wiele racji

Jeszcze wracam do wycieczek i wojaży

Zapewne też będziemy opowiadać o tym wiele razy

Czas jednak szybko ucieka

Oj - płynie nam - płynie życie człowieka.

Piaseczno, 1.09.2003r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Polsko, dokąd zmierzasz...

Polsko dokąd zmierzasz-nastała trwoga

Tylko złożyć ręce i modlić się do Boga

     Strajki i manifestacje

     I kto ta ma racje

Wczoraj Warszawa górnikom w manifestacjach zasłana

I bitwy przepychanki i nie jedna rana

     Lud już nie wytrzymuje

     Bo wiele biedy l nędzy czuje

Jak będzie dalej co nas czeka

Co zostanie z godności człowieka

     Pensji nie dają a górników wyrzucają

     W rodzinach zapanował smutek

Jaki dalej z tego będzie skutek

Polsko-dokąd zmierzasz jaka dalej twoja drąga

I znów tylko została modlitwa do Boga.

 Piaseczno,12.09.2003r.

 

 ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

 

Mazowsze...

Mazowsze-ziemio mazowiecka

Mieszkam tu i kocham cię od dziecka

Wiele spacerów w tych lasach odbywałem

I zawsze olśniony widokami cię podziwiałem

W każdy lipiec patrzyłem na łany zbóż

Odbywałem spacery i zawsze byłem przy tobie tuż

Te  piękne mazowieckie sady podziwiałem

A wiele razy też drzewom się kłaniałem

I serce moje zawsze było z Tobą

W czasie spacerów z niejedną osobą

Pamiętam z młodości te wszystkie spacery

Jeszcze też i panien maniery

Piękne łąki zalesińskie

Tak memu sercu bliskie

I zabawne Górki Szymona

Które podziwiała i moja żona

Daję po latach ukłon Tobie kochane Mazowsze

Które jesteś nam bliskie l Polskie.

Piaseczno,22.09.2003

 ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

Przyszła Niepodległość

I przyszła Niepodległość  cała niby w kwiatach

W oczach i sercach jakby w rabatach

     Bo nasi dziadkowie długo na nią czekali

     Oddani Ojczyźnie - nie mali

Przez 123 lata miele było tęsknoty

Do Polski - wolnej i dla Niej  roboty

     Aż nadszedł 11 Listopad

     Przyszła Niepodległość i carski ucisk opadł

Dziś niech Bóg Błogosławi

I Polski z biedy wybawi

Piaseczno, 11.11.2003r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

San-Petersburg

San-Petersburg w śnie zwiedzałem

I piękne jego zabytki podziwiałem

Ermatrasz - stare piękne obrazy

     I chciałbym wrócić tu wiele razy

     W czasie snu przewijały się różne widoki

Jakieś jasne noce i dziwne obłoki

Na drodze stał nieznajomy starzec

Wznosił do nieba krzyż i prawy palec

      Sen ciągle wraca ten sam

      I jakiś dziwny samotny pan

Czy ten sen ta może przestroga

Że jeszcze będzie na świecie okropna pożoga

A może ten sen to przepowiednie

     Że czekają nas lata niepewne

      Dlatego prosimy Pana Boga

Aby nie dotknęła nas żadna trwoga.

Piaseczno, 29.11.2003 r.

Rok 2002


Dookoła brak pracy...

 

Kończy się ten rok

Rok niepewności i goryczy

Co bezrobocie nie słyszy

Polska - jak wdowa zagubiona

I niejedna rodzina stracona

Dookoła brak pracy

A lud niepewny tułaczy

Ciągle w TV propaganda i hasła

A w rządzie nie jedna gwiazda zgasła

Wypaliły się slogany l obietnice

I gdzie podziały się nowe kamienice

Sylwester ponury i smutny

I tak się skończył ten rok niepewności i smutku

Tylko trzeba nam łaski Bożej i ratunku.

Piaseczno,31.12.2002r.

Rok 2000

 Piosenka do miłości zagrzewa...

0 młodości! O młodości!

W tobie jest tyle radości

I  śpiew i piękne drzewa
Piosenka do miłości zagrzewa
Wiele par i uśmiechniętych twarzy
Nikt nie myśli co się zdarzy

Bo przecież mają tyle życia

Ile jest lat i młodego obycia

A ja co mam i co myślę

Może Starówka albo Powiśle

Czy coś się jeszcze zdarzy

Popatrzę i zobaczę wiele twarzy

Jak ten świat leci i mknie

Bo przecież jeszcze żyć się chce

Pożyć może rok lub dwa

A tu już lato trwa

Słońce dogrzewa, dziewczyna się śmieje

Z boku widać jak młodzian szaleje

Patrzę i smutno mi tak

Bo życie się kończy daje znak

Jak się rozstać z tym pięknym światem

Czy porzucić wszystko i pożegnać się z aparatem O młodości piękna szalona

Odeszłaś ode mnie jakby spalona

Już nic nie cieszy i nic nie bawi

Odejdziemy do boga i czas nas zostawi

Tam u boku boga

W komnatach nie zastanie nas trwoga.

Piaseczno,3.06.2000r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

 O wieku dziwny...

O wieku dziwny, wieku niespokojny

W którym były dwie światowe wojny

Wracam do minionych lat

Kiedy byłem młody i był piękny świat 

W tym wieku przeżyłem 72 lata

Poznałem radio, telewizję, satelity i rożne wynalazki tego świata

 Byłem dzieckiem i rosłem razem z tym wiekiem

A później stałem się dorosłym człowiekiem

Poznałem co to miłość, nienawiść i złość

I ile krzywdy napędził mnie ktoś

Wiele było w tym wieku modlitw, chorób i przykrości

Kiedy przypominam w sercu smutek gości

I było słynne Powstanie Warszawskie

Pozostawili ludzi na pastwę losu-robili nam łaskę

Nastał czas Birkenau, Majdanka i Auschwitz

Palono ludzi w krematorium i pozostało z nich prawie nic

A na wschodzie dla naszych Polaków

Zgotowano Katyń, Miednoje i zabito tysiące naszych rodaków

Potem nastał czas oddania naszej Ojczyzny

Pamiętny totalizm w PRL i na naszych sercach blizny

Kazano nam śpiewać kantaty o Stalinie

Dawać donosy fałszywe o bliskich, o naszym synie

Ludzi prześladowano i w łagrach katowano

A 1 maja robiono przymusowe pochody i świętowano

Później nastały lata 90-te

Prawda, demokracja i czasy zawrotne

Lecz i schyłku tego pamiętnego wieku

Nerwy, powodzie i kataklizmy

I styrane nasze życie i organizmy

Przyszło niezadowolenie i strajki

Wyszły na ulice i blokowały drogi pielęgniarki

Lecz cały ten stuletni czas

Była z nami Panna Jasnogórska wśród nas

Otaczała płaszczem opieki- Polskę jak swoje kochanie

I po dzisiejszy czas jest w naszych sercach i tak pozostanie.

Piaseczno, 30.XII.2000r.

Rok 1999

Przychodzi ciągle w snach... 
 

Przychodzi do mnie pan Samotny tak jak ja

I pyta da nie wprost

Czy swoje miasto- znam Parasol w ręku ma

I taką dziwną twarz Przychodzi ciągle w snach I pyta mnie o fach Przedstawia mnie co było Jak miasto wyglądało

I jak się dziś zmieniło

I co z dawna pozostało Uliczka szara i ponura Żydowskie kramy, brudne bramy Jeziorka wciąż płynąca

I letnie dni pachnące

Maratony rozgadane

Na targu pełno kmieci

A dziś miasto nie posprzątane

I wszędzie pełno śmieci

Na parapetach wciąż gołębie

Co dalej z miastem będzie

A może będzie tu buźnica

Lub nowoczesna ulica

W tych snach jest i ona

Co kiedyś była w młodości

A dziś smutek tylko gości

Chciałbym obudzić się ze snu

I pozostać w Piasecznie – tu

Bo w snach nie można tkwić

A trzeba na bieżąco żyć.

Piaseczno, 1.III.1999r.

 ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

 Że było piękne lato

To już leniwie idzie jesień

I trochę chłodu nam niesie

Już liście żółkną i spadają

A nam tylko wspomnienia pozostają.

Że było piękne lato

l słońce dało nam znać za to

Lipiec i sierpień był taki słoneczny i czysty

A wieczorem księżyc srebrzysty

Ile było piękna w tej przyrodzie

Trudno pisać jak w przeszkodzie

Tylko myśl nam zostaje

Bo wszystko to Bóg nam daje.

Piaseczno 03.1.1999r.

Rok 1998

70 lat...

To już minęło 70 lat

Jak 4 sierpnia przyszedłem na świat

I szło ze mną przez życie wiele melodii i piosenek

Znałem też wiele panienek

Było wiele rocznic i zdarzeń

Dużo myśli i marzeń

Dziś po tylu latach widzę jaki świat jest okrutny

Ile zawiści i jaki jestem smutny

Bo przecież brak jest miłości

A tylko nienawiść gości

Już trzeba myśleć o wieczności

Tymczasem chciało by się jeszcze przyjmować gości

Dlatego pozostały tylko wspomnienia

I czas modlitwy i serca milczenia

Tak już musi by d

Trzeba w tej starości jakoś żyć

Piaseczno, 4.VII.1998r.

Rok 1997

Wigilijna gwiazdka

Wigilijna gwiazdka zaświeciła

I nam życie odmieniła

Bo narodził się Zbawiciel

Świata całego odkupiciel.

Zasiedliśmy razem do stołu

Dzieląc się opłatkiem po społu

Jakoś chwyta nas za serce

A gdzieś samotna osoba w poniewierce

W TV pokazują ile nieszczęść chorób i samotności

Tymczasem my przyjmujemy gości

Stół suto zastawiony

I cieszę się z powrotu do zdrowia mojej żony

W ten wieczór wigilijny

Każdy z nas jest jakoś inny

Serce otwarte do Boga

I wiara, że nie będzie trwoga

Błogosław. Boże Drogi nam

Czuwamy przy Tobie- nie jesteś Sam.

Piaseczno , 24.XII.1997r.

Rok 1996

             1996 rok…

I nadszedł ten rok nadziei

Co się poprawi, co się zmieni

Jak dobry Bóg pobłogosławi

Co nam da życie i co zostawi

Czy wiele się zmieni w życiu

A może znów partie będą w ukryciu

              Jak poprowadzi Prezydent kraj

              Daj Panie Boże – lepsze nam daj

I żeby Naród nie był skłócony

A mężowie kochały swoje żony

Aby brat swego brata miłował

I przyszłych wyborów nie żałował

Lecz nastała miłość i zrozumienie

A w sercach naszych uniesienie

              Niech wszyscy zapomną o swarach

              A w szkołach nie myślą o wagarach

              Aby ten nowy 1996 rok

              Dał wszystkim lepsze o milowy krok…

Piaseczno, 1.I.1996 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                Były wybory i co dalej…

Jeszcze w tamtym roku wybory przeżyliśmy

Ale właściwie niczego się nie nauczyliśmy

Pamiętamy przed kamerami przepychankę Wałęsy i Kwaśniewskiego

Jak Wałęsa straszył białą księgą i przestrogi jego

Tymczasem, pomimo, że nawet kościół jego poparł

W czasie wyborów – Naród nie bardzo posłuszny jemu się oparł

I minimalnie głosami wygrał jednak - Olek

A program Wałęsy – wtedy jakby poległ

Potem przyszły i wyszły w rządzie zdrady

Opluto premiera bez żadnej żenady

I ostatnio w tym naszym nowym roku

Były napady, rozboje i strzały co kroku.

Piaseczno, 30.III.1996 r.

I znów mija jeden rok

I znów mija jeden rok

A w naszym życiu dalszy krok

I gdy obejrzysz się za siebie

Weźmiesz minione troski na siebie

Czasu nikt nie zatrzyma

Bo rok się kończy, a nowy zaczyna

Można zrobić bilans minionego roku

Co dokonałeś a co zostało na boku

Lecz ten rok był okrutny

Tyle nieszczęść i smutny

Jak być nie spojrzał wszystko przeleciało

A nam tylko moc wspomnień zostało

Rok niezadowolenia, strajki i rządzi się biega

Nawet opisać tego się nie da

Został częste tylko modlitwa

Jak w wierszu Mickiewicza - ukochana Litwa.

Piaseczno, 31.12.2003 r.

Rok 1995

Czy pamiętasz tamten wrzesień…

Czy pamiętasz tamten wrzesień

Jak nastała Polska jesień

Na niebie obok słońca

Latały obce samoloty i po nalotach była rana gorąca

Bombardowano wsie i miasta

A nad trupami płakała niejedna niewiasta

Taki był tamten wrzesień

Do dziś pamięć o nim niesie

          My Polacy nie zapomnimy tej wojny

          Nawet kiedy będzie pokój i czas spokojny

Bo wówczas gdy była piękna jesień

Był właśnie pamiętny wrzesień…

Piaseczno 1.IX.1995 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

             Ta rzeka moja Jeziorka

Ta rzeka moja Jeziorka

Wygląda jak z brudnego worka

I w niej płynie mętna woda

A mnie minionych lat szkoda

             Jak z kochanymi, Czesią, Mariolą i Dorotą tu bywałem

             I wówczas szczęścia i spokoju zaznałem

             Tak byłem szczęśliwy i było tyle radości

             Dziś pozostał smutek i wszystko mnie złości

Patrzę na zarośnięty i brudny zaśmiecony brzeg

I chce mnie się krzyczeć i brzydko bym rzekł

Ludzie! Bóg stworzył dla nas przyrodę i piękny świat

A dziś co zostało, co jest wart

             Ścieki w Jeziorce i smród

             Przez nas puszczany do niej brud

Sami niszczymy piękną przyrodę

I pchamy to wszystko w tą niewinną wodę

             Co zostawimy dla potomności

             Chyba nic, kończę bo tylko mnie złości

Piaseczno-Zalesie 13.IX.1995 r.

                 

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

  

                 Wrócić do lat młodości…

Tak zbliżają się te długie ponure wieczory

I chciało by się popieścić i przytulić do żony

Wrócić do lat młodości

Niestety – dziś już w sercu radość nie gości

Serce tylko boli, kłuje i kwęka

Starość idzie – wszystko już stęka…

Piaseczno, 19.X.1995 r.

Rok 1994

           Zebrali się kuracjusze…

W Jedlinie Zdroju zebrali się kuracjusze

Podsłuchałem ich i co słyszę

           Tu na uboczu przygląda się czarnulka

           Czy zdąży przygadać sobie Jurka

Tam znów Irena oświadcza, że jest chora

Lecz szuka szczupłego dobrego znachora

          W czwartkowi dzień, wieczorek zapoznawczy

          Zaczęła się zabawa, jedna osoba na drugą patrzy

          Później już w tańcu – lody przełamane

          Tańczą, tulą się i ciało jest macane

Już tu i ówdzie wielu ma w czubie

W tańcu Pani oświadcza, ja Cię lubię

         Nad zabawą czuwa Pani instruktor K.O.

         I woła – Panie kuracjuszu – tańcz pan śmiało

Ale o dziwo – już pary się całują

Widać wyraźnie, że już coś czują

        To Ordynator zapis dał na zabiegi

        Sprawił, że panowie idą do pań – na biegi

Tak wesoło się bawiliśmy

Że o 22-ej zapomnieliśmy

        Na drugi dzień tu i ówdzie leczono kaca

        Pito dużo wody mineralnej i niech nam zdrowie przywraca.

Jedlina-Zdrój 18.03.1994 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                             

              Oszukany Naród…

Oszukany naród, wyprowadzony na manowce

Otumaniony i pozostawiony jak owce

         Media podają kłótnie i sprzeczki

         A my podziwiamy ich ciągłe wycieczki

Jedni typują i stawiają na Rosiatiego

A Belweder mówi – nie chcemy Jego

         Tu niby rządzi lewica

         Tymczasem nogi im podstawia prawica

A Ojczyzna pozostaje w poniewierce

I tylko bezrobotnych wyciągnięte ręce

         Do kogo się zwrócić – wołać pomocy

         Bo zakłady i fabryki nie mają już mocy

Tu Solidarność do strajki nawołuje

Lecz robotnik już tego nie czuje

         A ludność i my wszyscy mamy tego dość

         Może przybędzie i zrobi porządek ktoś

         Kto w tym wszystkim nam pomoże

         Tylko Ty Najjaśniejszy Panie Boże…

Jedlina-Zdrój, 29.III.1994 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                             

       Chyli się już wrzesień…

Chyli się już wrzesień

Zaczyna się jesień

            Słońce nam blasku żałuje

            A niejedna panna się pudruje

Lecą już z drzew kasztany

I niejeden jest zakochany

Ale jesień ma swój urok

Liście spadają co krok.

Piaseczno, 26.IX. 1994 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                            

            Wojna na górze rozpętana…

O Droga Ojczyzno, Polsko jak stoisz

Każdego polityka dziś się boisz

Wojna na górze rozpętana

A nam od tego zginają się kolana

         Tu już prezydent ministra odwołuje

         A Sejm do buntu Belwederu – nawołuje

Tylko ciągłe kłótnie i pomówienia

I ten i ów nie szanuje imienia

         Piorą brudy na oczach całego Narodu

         Jakby nie było innego sposobu

Wałęsa już prawie królem się mianuje

Lecz nam to w ogóle nie pasuje

        I wszyscy patrzą jak to się ułoży

        Czy Rzeczypospolitej coś przysporzy

I tylko nadzieje w Narodzie została

Aby Polska bezpieczna pozostała.

Piaseczno, 14.X.1994 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                             

           Odejdziesz jakby zapomniany…

Tak czas odmierza nam lata

Nadejdzie chwila, odejdziesz ze świata

Bo tak w życiu już jest

Nie pomogą umizgi i żaden gest

Dla każdego płomień świecy się pali

A później wszystko się oddali

          Odejdziesz jakby zapomniany

          Coś trzaśnie i organizm się zawali

Przyjdzie ciemność i śmierć

I Ty o tym dobrze wiesz

          Tam wszyscy spotkamy się w zaświatach

          Jakby na randce, w innych ratach

Tu każdy walczy i się ściga

Przychodzi śmierć, zostaje figa.

Piaseczno, 20.X.1994 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                             

             1 listopada…

Na cmentarzu żółte liście spadają

Nam smutne chwile przypominają

O tych, co nie ma już wśród nas

Odeśli – został tylko miniony czas.

           Znicze i krzyże jakieś zabłąkane

           Postacie bliskie i kochane

           Ale odeśli od nas do Boga

           A nasze myśli ogarnia tylko trwoga

Czy patrzą na nas z tamtych zaświatów

A może mają jak my zbiór krawatów

           Tak pochyleni o nich pamiętamy

           I kiedyś spotkania z nimi się spodziewamy

Każdego 1 listopada się to odbywa

Nam niestety ciągle lat przybywa

           Dlatego pochyleni nad grobami bliskich

           Wierzymy, że kiedyś Bóg zabierze nas wszystkich…

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                            

Piaseczno, 1.XI.1994 r.

Rok 1993

       Dookoła rośnie bezrobocie…

Tak nastał ciężki czas

Że telewizja i muzyka nie bawią nas

Dookoła rośnie bezrobocie

Wszystko drogie – forsy trzeba krocie

           W domach, biurach dyskusja jak dziś zarobić

           A tu ludzie biegają, żeby coś dorobić

           Już tym i tamtym zasiłki wstrzymali

           A często co pracują, też pieniędzy nie dali

W telewizji i prasie, kłócą się Kaczyński i Wachowski

Tak jakby to był problem całej Polski

           Telefony, prąd i gaz drożeje

           A przeciętny polak coraz to biednieje

Już w bankach nie starcza papierek milionowy

A nam od tego wszystkiego tylko bolą głowy

           Co nas czeka – jak to się skończy

           Czy P.C. i U.W. się połączy

           Czy ktoś tam zrozumie na górze

           Że naród nie może żyć tak dłużej

           Że przecież jesteśmy z jednej Ojczyzny

           I wszyscy powinniśmy być sobie bliscy.

Piaseczno, 19.I. 1993 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                             



 Przed oczami wracają wspomnienia…

Jakże dziś u schyłku życia wracam często do młodości

Czasy przedwojenne, widoki Piaseczna i u Markowskich tylu gości

            Przed oczami wracają dawne wspomnienia

            I żal, że tego wszystkiego już nie ma

Okrutna pijacka ulica Nadarzyńska

Ale sercu mojemu tak bliska

Tu się urodziłem i wychowałem

Cierpienie, zabawy i goryczy doznałem

Tu spędziłem młode lata

Moja mama, bracia i malarz Tata

            Pamiętam pogrzeb Józefa Piłsudskiego

            I na dworcu, na lawecie trumnę jego

Tamto pierwsze wydarzenie w młodości

Do dziś w pamięci mojej gości

Jak wszyscy na dworcu płakali

I pociąg odjechał a myśmy wciąż stali

            Pamiętam Marię Dąbrowską przyjeżdżającą na ulicę Kejtana

            I w jasnym porannym słońcu kobietę wiejską, sprzedającą mleko z rana.

Te piękne piaseczyńskie pochylone domki, ogródki i przydomowe rabaty

I o tym, że wówczas nikt nie znał zakupów na raty

Wieczory majowe ciche i pogodne

I smutne dzieci, które często były głodne

A i jeszcze, te piękne szumne uroczystości

I jak dużo przyjeżdżało do Piaseczna gości

            Na krańcach Piaseczna,  nad rzeką piękne wille letniskowe

            I jak każdy przechodzień przed kościołem chylił głowę

Pamiętam burmistrza, dobrego człowieka, zacnego Markowskiego

I również wspaniałą Janinę żonę jego.

           Jeszcze w pamięci mam syna ich porucznika Antoniego

           Jak później zginął w Katyniu, wśród tysięcy innych i pamięć Jego

Pamiętam też tylu piaseczyńskich wędliniarzy i Sokoła

Gdy tańczył na zabawie dudniała cała szkoła

I jeszcze piękne uroczystości każdego 3 maja

Jak wówczas grał Cłapka na trąbce pobudkę koło apteki z rana

Pamiętam orkiestrę strażacką i te ich loterie fantowe

Jak wtedy Poncyliusz zwany „piorunek” wygrał świniaka i złapał się za głowę

           A i jeszcze na Młynarskiej zielony domek

           Dziś po nim zostały chaszcze i dołek

           Jeszcze pogrzeb uroczysty ks. Kukalskiego mam w pamięci

           Do dziś jego postać wraca w snach i się kręci

           Nie mogę też zapomnieć postaci ks. Balula Wincentego

           Którego mam portret a Piaseczno serdecznie pamięta Jego

I jeszcze te częste wiosenne powodzie

Jak Bernatowicz ratował się i siedział na komodzie

           Te wszystkie dzieje Piaseczna i mojego drogiego miasta

           Nie wyrwie z serca mojego, żona ni żadna niewiasta

To wszystko w mojej pamięci długo jeszcze zostanie

Zginie wówczas, gdy pójdę do Pana na wieczne spoczywanie.

Piaseczno, 21.I. 1993 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Starość, smutek i pustka…

Starość , smutek i pustka

To wszystko tylko nić smutna

Tak czas przyleciał okrutny

Kiedyś był wesoły, dziś smutny

     Nie zatrzymasz czasu i zegara

      Jak już zdrowie nawala

Tylko zostały wspomnienia

I to ,że już tego wszystkiego nie ma

     Dziś czas dyskotek i atomów

     A w budownictwie mniej domów

Nie pomogą marzenia i zadumy

Bo dziś nikt nic nie wyduma

     Nastał czas dolarów i mamony

    I często, że mają różne żony

Trzeba po prostu z tym się zgodzić

I obecne ciężkie życie jakoś pogodzić.

Piaseczno, 17.V. 1993 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Były i wspomnienia młodości...

Okropny dzień, czas smutku , zadumy i rozpaczy

I nie wiesz co to znaczy

Były i wspomnienia młodości

A tu już wśród nas , śmierć gości

     Koleżanki Zosi już nie ma wśród nas

     Tak okrutnie biegnie ten czas

Tak jakoś z dawnych lat wracały obrazy

Opowiadaliśmy o nich i wracali wiele razy

     Lecz każdy z nas przyznał, że to już nie wróci

     Przyjdą choroby i starość zasmuci

     Zegara czasu już nie cofniemy

     I wszyscy o tym już wiemy

Dlatego ze smutkiem żegnamy Cię Zosiu kochana

Ja Cię pamiętam, jak byłaś szalem owiana

     Spoczywaj u boku Naszego Pana

     Droga Zosiu- zawsze kochana

Piaseczno, 28.V.1993 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

A nam po prostu lat przybyło...

Jakże ten czas leci okrutny i smutny

Mija dzień za dniem- po prostu nudny

Nic się już nowego nie wydarzy

I nie wiadomo  co się jeszcze zdarzy

      Czy spojrzysz do tyłu na czas miniony

      Nie zobaczysz niczego – nie pomogą miliony

Bo już wszystko minęło- już było

A nam po prostu lat przybyło

Nic już nie bawi -brak uśmiechu

I nam tylko zmarszczek przybyło człowieku

Piaseczno, 3.VI. 1993 r.

                              

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Taki czas nastał u Polaków...

Taki czas nastał u Polaków

Nie ma godności u naszych rodaków

Tylko wódka i obrzydliwe słowa

I moc opowiadań – pijacka obmowa

     Ślina i wódka wciąż przemawiają

     Myślą ,że inni to już słuchają

Tak lecą wieczory, majowe- czerwcowe

A nam tylko trzymać się za głowę

     Tak brak Boga i miłości

     Że nawet pies i malec się złości

Nie ma już Ojczyzny i zasady

Że to Polska i Polak tak radzi

     Tylko wciąż majątek i mamona

     Nie pomoże już nikt- nawet żona

I w tej poniewierce

Zagubione moje serce.

Piaseczno, 4.VI.1993 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Czas niespokojny…

Czas niespokojny , coś czuję

Nawet nie wiem jak się rujnuję

Propaganda przedwyborcza w telewizji gości

Lecz nas to wszystko tylko złości

     Powstał nowy podatek- zwany vatem

     Lecz nam pozostaje, szyję okręcić tylko krawatem

     Wielu rodzinom pieniędzy brak

     I nikt nie odpowie- jak tu żyć – jak

Sklepy zaopatrzone w piękne towary

Żaden przechodzień wie, że to nie czary

     Lecz jak tu wyżyć w tej złości

     Kiedy nie stać nas na przyjmowanie gości

Każda partia programem nas zachwyca

A po wyborach pokazuje swe oblicza

     Wielu z nas nie chce pracować

     Bo szkoda czasu i nerwy marnować

Podobno celowo zmieniono kurs dolara

Ale wszystko drogie i serce nawala

     I tak żyje się w tym bałaganie

     Dopomóż o Boże- Nasz Drogi Panie

Piaseczno, 26.VIII.1993 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Ciągle niezapomniany polski wrzesień…

Minęło ponad pól wieku – jak była tamta jesień

Ciągle niezapomniany Polski Wrzesień

     Polskie miasta i wsie bombardowane

     I od Anglii i Francji pomoce nie okazywane

Na drogach tumult, uciekinierzy i wiele trupów

A później w lasach, polach, na ścieżkach, puste hełmy i wiele gołych butów

     Tylko tamta jesień słoneczna i uparta

    I oddany patriotyzm oraz zażarta walka

Nikt nie pamiętał takiego poświęcenia

Bo prawda, dziś nic z tych rzeczy już nie ma

     Żołnierz-piechur sam czołgi atakował

     Nie miał strachu i w okopach się nie chował

Warszawa palona i bombardowana

Lecz wówczas w Europie legendą owiana

     Wcześniej padła Praga, później Paryż i Amsterdam

     A Polak długo jeszcze walczył i wciąż był sam

Dziś tyle czasu minęło a tamten wrzesień wciąż żywy

Pomimo, że wiele grobów już znikło i zarosły pokrzywy

     Lecz tamte stracone serca wciąż są w pamięci

    I polski wrzesień wciąż w snach się kręci.

Piaseczno, 1.IX.1993 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Pamięć naszych bliskich…

Pamięć naszych bliskich jest zawsze wśród nas

Pomimo, że ich nie ma i minął jakiś czas

     Ich twarze w pamięci pozostaną z nami

     Bo przecież wciąż ich kochamy

Nie godzimy się, że ich już brak

I tak Bóg kazał- musi być tak

     Przecież jeszcze niedawno tu byli

     Rozmawiali z nami i żyli

A już czas odszedł w nieznane

I zabrał postacie – ludzi kochane

     Pozostał smutek i boskie prze powieści

     Że tam się spotkamy –w głowie się nie mieści

Lecz Pana obietnica i mocne słowa

Mówią, że tam życie zacznie się od nowa

     Bóg przygotował dla nas komnaty

     Lecz tu nie czyń zła, aby nie patrzeć przez kraty…

Piaseczno, 1.XI.1993 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

             Pamiętnik…

Pamiętnik piszę i notuję

Myśli zbieram i co czuję

           Czas ucieka dużymi krokami

           A życie kończy się, czas za nami

Jeszcze wraca chwila wspomnień i słodyczy

Lecz dziś jest tylko więcej goryczy

           Tu brat chory, w głowie się kręci

           A w nocy sny bez dziewczyn i jacyś święci

I nic już człowieka nie bawi

Przyjdzie śmierć, wszystko zostawi

           Tak by się chciało czegoś dokonać

           Jeszcze mieć zryw, smutek pokonać

I tylko zostaje modlitwa do Pana

Panie miej litość, cierpieniami droga usłana…

Piaseczno, 13.X.1993 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                                

               A ja Ciebie pamiętam…

Czy jeszcze Ciebie kiedyś zobaczę

Czy może ze szczęścia zapłaczę

Wszak minęło już tyle lat

A ja Ciebie pamiętam jak kwiat

           Te Twoje piękne oczy szafirowe

           I te uśmiechy ciągle nowe

           Jak blask słońca zmieniał Twoje włosy

           A ja patrzyłem ciągle w Twe oczy

Czy była wiosna czy też lato

Ja ciągle patrzyłem na to

Jak spacerowałaś, jak się uczyłaś

I że nigdy się nie nudziłaś

           Pamiętam Cię – smukła, zatroskana

           Bo byłaś w moich oczach kochana

Dziś po wielu latach

Wiem, że jesteś w zaświatach

Odeszłaś od nas w kwiecie wieku

Lecz mnie myśl mówi, pamiętaj człowieku

           Jeszcze ciągle myśl mnie zaplata

           Ale mnie wracają tamte lata

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

Katyń...

Najlepsi synowie Ojczyzny tam padli

Skrytobójczo zabici, w tył głowy zostali martwi

Dziś minęło ponad pół wieku

Pomyśl o tym i ty człowieku

Tam wśród lasu Katyńskiego zostali

Męczennicy-bohaterowie nie mali

Gdyż ich morderstwo obiegło świat

Tak Stalin kazał, musiało być tak

Tylko szum lasu Katyńskiego słuchają

Tam w tej ruskiej ziemi dalej czuwają

Bo ich krew i młode życie

Oddali za Polskę-Ojczyznę znakomicie

Pamięć o nich zostanie jeszcze przez długie lata

Chyba, że nas nie będzie i nastąpi koniec świata.

P i a s e c z n o, 17.09.1993

Rok 1992
 

                                                  Jak dziś żyć…

Jak dziś żyć w tej zgryzocie i męce

Rząd skłócony - komu dać ukłon w podzięce

         Tysiące rąk w Ojczyźnie bez pracy

         A przez to brak utrzymania i kołaczy

W Belwederze i rządzie kłócą się o talerze

Tymczasem Naród i ja w nic nie wierzę

         Nastał czas, gdy mamy demokrację

         Ale ludzie nie wiedzą kto ma rację

A w sklepach towarów z zachodu w bród

Lecz u ludzi pieniędzy ubywa i smród

         W telewizji nadają Polskie ZOO

          Lecz nam do daleko do humoru o ho !ho!

Ludzie nie wiedzą co dalej robić

Jak dalej pójdzie – jak wyswobodzić

         I pozostaje tylko nam trwoga

         Uklęknąć i prosić Pana Boga

Zmiłuj się Panie nad naszą Ojczyzną

Bo dawniej opiewana była , jako piękna i żyzna

         Zmiłuj się Pani Królowo Polski

         I wybaw nas z tej męki i troski…

Piaseczno, 14. IV. 1992 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

    Jest dziwnie, strasznie…

Kiedy życie kogoś bliskiego się kończy – smutno się robi

Jest dziwnie, strasznie i wszystko nam szkodzi

            Mnie się zdaje, że wali się świat

            A to Bóg tak karze – musi być tak

W pamięci przemija czas miniony

A nam nie pomogą nawet miliony

            Zegara nie cofniesz, życia nie zatrzymasz

            Nawet nie pomoże młoda dziewczyna

Bo tak Bóg postawił tak musi być

Byłeś, żyjesz i przestajesz żyć.

Piaseczno, 27. V. 1992 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                                                        

 Tu u nas na dole…

A w telewizji mówią o wojnie na górze

Nam oczekiwanie ciągnie się dłużej

           Nerwowość i apatia naród ogarnia

           I nadzieje, że wyjdzie do nas Ruska armia

           Że może w rządzie nastąpi pojednanie

           Tu u nas na dole ciągle na lepszy czas wyczekiwanie

Ręce nam wszystkim opadają

Ale usta prośbę i modlitwę upraszają

Pani Jasnogórska – Królowo Polski

Broń nas i chroń – prośba Polski…

Piaseczno, 3. VI. 1992 r.

Rok 1991

                                              Aby bronić Ojczyzny…

Była wówczas piękna Polska jesień

Jak nastał ten Polski słynny wrzesień

        Żołnierz Polski bronił się żwawo

        A tu coraz to był nalot za nalotem nad Warszawą.

Minęło już od tego czasu ponad pół wieku

A Ty nie zapomnij o tamtym wrześniu – człowieku.

Piaseczno, 1. IX. 1991 r.

Rok 1998

                                                  Dlaczego tak mocno…

Dlaczego tak mocno w sercu tkwi tamto powstanie

Ciągle zadaję sobie takie pytanie

         Bo mocno tkwiła wtedy nienawiść do wroga

         I śli walczyć o wolność w Imię Boga

I walczyli mężnie, ze Starówki i z pod Parasola

Nie wiedząc jaka będzie ich dola

        Dziś gdy stoję przy grobie

        Myślę o Sieklickim, Muszyńskim, Grabowskim i Tobie

        Co młode serce za czyn ofiarowałeś

        I walkę i życia nie żałowałeś

Wspominać będziemy was przez wiele jeszcze lat

Chyba, że zawali się dzisiejszy świat.

Piaseczno, 1. VIII. 1988 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                                                
 Wieczór wigilijny

Wieczór wigilijny to stara Polska tradycja

Kolacja wspólna i sercu nam bliska

              Przychodzi do nas Pan Jezus nowo narodzony

              A w sercu miłość - rodzina i miłość do żony.

Na niebie gwiazda Betlejemska mocniej świeci

Przy choince śpiewają kolędy dorośli i dzieci.

Piaseczno, 24. XII. 1988 r.

Rok 1987

 

                                            
 Maj…

A miesiąc maj 1987 niełaskawy

Widać zmarniały drzewa i trawy

Tęga zima teraz daje o sobie znać

Drzewa słabo kwitną a orzechy uschły , nie chcą nas znać.

W nocy i rano panują przymrozki

Zimno w nogi i sinieją noski

Na południu ciągle ulewy i powódź

A ty nic nie mów i z tym majem się pogódź.

10.V. 1987 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                                             
 Już minęło wiele…

Już minęło wiele życia i tyle lat

Zmienili się ludzie, polityka i świat

A w naszych sercach są oni wiecznie żywi

Zda się, że jeszcze młodzi i prawdziwi

Że idą na szaniec walczyć o sprawę

I widzą tylko wroga i płonącą Warszawę

          Walczą na Mokotowie, Woli i Starówce

          Z lasów Kabackich, Chojnowskich nadchodzą nowe hufce

          A później giną w kanałach i na ulicach Warszawy

          Na wieczną pamięć i dla chwały…

Piaseczno, 1. VIII. 1987 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                                               
Gdy pierwsza gwiazda…

Gdy pierwsza gwiazda w wieczór wigilijny wschodzi

Siadają do stołu, starzy i młodzi

Choinka przystrojona, światełkami świeci

Śpiewamy wszyscy kolędy a szczególnie dzieci

             I nastrój wigilijny - rodzinna biesiada

             A przy stole zawsze ktoś - przypomina i opowiada

To Polski nastrój i serce mocniej bije

Wie człowiek, że święta i że jeszcze żyje

            I od wieków łamanie się opłatkiem

            Tak było kiedyś i dziś z rodziną i dziadkiem

I tylko na choince światełka migają

Mijają święta i tak nam czas odliczają.

Piaseczno, 24. XII. 1987 r.

Rok 1986

Białaszewo…

Białaszewo, wieś na ziemi łomżyńskiej położona

Stąd pochodzi moja ukochana żona

         Sama wieś wokół kościoła się skupia

         Dwie ulice i jedna obok drugiej chałupa

Na lekkim wzgórzu powstańczy pomnik się wznosi

I starą historię tej wsi głosi

         To tu w 1863 roku z folwarku ludzi rozstrzelano

         A w 1939 roku na wojnę wysłano

Do tej wsi z wojny Czesi ojciec nie wrócił

Żonę i dzieci zasmucił

Lecz już tak jest w życiu człowieka

Że nie wie nikt, co go czeka

        Dziś łany zboża za wsią się kołyszą

        A młodzi nie pamiętają tamtych lat, z opowiadań słyszą

I tylko jakiś stary mieszkaniec Białaszewa

Do opowiadań i wspomnień zagrzewa

Aby przekazać dzieje tej wspaniałej wsi

Nie zapomnij o niej i Ty…

Białaszewo, 7. VII. 1986 r.

Rok 1985

                                                       Przecież wiosna wreszcie przyjdzie…

Tak zielone się wychyla

Jakoś leniwie i nieśmiało

A człowiek myśli o wiośnie

I ile życia zostało

        Co można jeszcze dokonać

        Dla bliskich – dla mojego miasta

        Przecież wiosna wreście przyjdzie

        I wiosenna ubrana niewiasta

Tymczasem mamy miesiąc pamięci

Myśli biegną do czasu

Wojny, krwi i śmierci…

Piaseczno 10. IV. 1985 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                                            
 Pamiętam Powstanie Warszawskie…

Miałem wówczas szesnaście lat

Jak w ogniu wojny był niemal cały świat

         A tu w środku Europy – Warszawa

         Okupacja, łapanki, rozstrzeliwanie i tajna bitwa krwawa

1 sierpnia pamiętne Powstanie Warszawskie

Serca zagorzały do walki, stanąć z bronią na warcie

         I plunęli z okien, barykad, z pistoletami w dłoni

         Za nimi poszła walczyć masa powstańców, pomścić – tak jak oni

Przez radio nadają z dymem pożarów z kurzem krwi bratniej

A tu w Warszawie walczą w kanałach, do krwi polskiej-ostatniej

         Hitlerowcy, Ukraińcy – palą Warszawę, ludzi mordują

         Powstańcy oddają młode serca i w kanałach się ratują

Brak już żywności, na placach i skwerach liczne mogiły

Niejeden chłopiec płacze nad trupem dziewczyny

          Przez radio nadają – pomocy – amunicji już brak

          Chłopcy z butelkami benzyny na Tygrysa – trach

I wielkie poświęcenie oddanie dla sprawy

Do ostatniej kropli krwi bronić palonej Warszawy.

         Dziś po tylu latach pamiętne Warszawskie Powstanie

          Niezapomniane – wraca do serca ciągle i uparcie

I łzy nad grobami i kwiaty na pamięć tych co zginęli osób

Ale ciągle pamiętać – mieć ich w sercach na Polski sposób…

Piaseczno, 1. VIII. 1985 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                                               

Polsko! – Ojczyzno moja…

Polsko! – Ojczyzno moja Ty jesteś w potrzebie

Dziś każdy pragnie pójść jak pod skrzydła do Ciebie

           Przytul nas jak dzieci obite, zranione

           Mamy smutek na twarzy ale jesteśmy Twoje

Ojczyznę mamy przecież tylko jedną

Dlatego cokolwiek z nami się stanie

Polsko! Ty w naszych sercach zostaniesz…

Rok 1984 

Warszawa...

Warszawo moja kochana

Pamiętam jak ległaś w gruzach legendą owiana

I  tamte sierpniowe powstanie

Barykady, walki i ulice trupami usłane

I ty Warszawo w ogniu i dymie spowita

Któż o wierność ciebie wówczas pytał

Przegrałaś i byłaś zwycięska

To był symbol walki i męstwa

Sanitariuszki i mali chłopcy

Nikt nie był wówczas Tobie obcy

Dziś po latach jesteś Stolica i sława

Nasza ukochana, bohater Warszawa !

                                                         Piaseczno, 17.01.1984

 

                             

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                     

Panie ratuj nas…

Popatrz przepiękna przyrodo jak życie ucieka

Radość, smutek i co zostaje z człowieka

Jeszcze przeżywasz radość życia

Ale już niewiele zostało z obycia

          Wspomnienia, wrażenia i smutek

          I tylko rozpacz i jaki jest skutek

Bywasz z sercem w zabawie i rozpaczy

A później nie wiesz, co to wszystko znaczy

           Dlatego zawsze pomyśl i pamiętaj

           Czy to zwykły dzień czy też święta

           Serce twoje pełne rozterki

           Bo nie wiesz, co jeszcze się zdarzy, jakie przyjdą męki

I myśli uparte zwrócone do Boga

Panie ratuj nas bo panuje u nas trwoga

I Tyś Najwyższy stwórca życia i świata

Nie pozwól aby życie szatan nam zaplatał

           Daj radość w tych smutnych dniach

           Serce do Ciebie pełne dnia.

O Boże miej nas zawsze w opiece

Sędzia nas i święty Człowiecze.

Piaseczno, 10. I. 1984 r.

 

  

                                                 .

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                                           

  
Tak ich mocno w pamięci jeszcze pamiętam…

W ten styczniowy wieczór patrzę na starą pożółkłą fotografię

Na zdjęciu widzę dawnych mieszkańców Piaseczna i co o nich odczytać potrafię

Jeszcze tu uśmiechnięci i weseli

A dziś ich postacie w zaświatach tylko mgiełka ścieli

               Już ich dziś nie ma wśród nas

               Lata przeleciały, przeminął i czas

Tak ich mocno w pamięci jeszcze pamiętam

Jak chodzili do kościoła w niedziele i święta.

           Tu Kaszubek Piotr co świeczniki do kościoła podarował

           Obok niego Obłonkowski Roman, co w straży zasług się dochował

           Dalej stoi Rowiński Kazimierz, słynny wędliniarz piaseczyński

         Nieco w prawo Cłapka, ten grał na trąbce, że aż były błyski

         Dalej w lewo siedzi Mikołaj Modrowski

         Słynny ślusarz, miał wąsy i piękny uśmiech włoski

         Tam znów przy sztandarze stoi Henryk Warszawski

         Robił piękne buty i nie lubiał żadnej łaski

         W prawo stoi szewc Przybysz

         Ojcu mojemu mawiał – świat się zmienił sam to widzisz

         Na lewo siedzi Regner – zwany „Siamchaj”

         Grał pięknie na flecie szczególnie w każdy maj

         Nieco wyżej jest i Feliks Szustkowski

         Woźny magistratu i patriota Polski

         Rowiński z rynku z synem Tadeuszem jest

         Młody „sylab” zwany i tak jest dziś też

         A i dalej Sikorskich jest dwóch

         Jeden ślusarz a drugi kowal zuch

         Jest też i Tomasz Jarosiński

         Sportowców popierał był im sercem bliski

         Jeszcze jest też Cibicki szklarz

         Och Boże – jak przeleciał ten czas

Każda postać ich dla Piaseczna bliska

Taki żal, że ich nie ma, że serce się ściska

I powstaje przed fotografią taka myśl

Pamięć Wasza i praca dla nas pozostała do dziś

Pisałem o nich lecz to nic nie dało

O ich pamięci tak powiedziałem przecież mało

Dlatego zostańcie w naszych sercach bohaterowie tamtych lat

My przeniesiemy Wasze tradycje w dzisiejszy świat

A po wielu latach w muzeum, nasze pokolenie będzie podziwiać stare fotografie

Ja w tym wierszu nic więcej o Was napisać nie potrafię…

 

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

   
Śmierć przychodzi…

Śmierć przychodzi do nas zawsze niespodziewanie

Czasem w podróży, w drodze lub domu, jak nas zastanie.

I nie pyta czy jestem do domu proszona

Wie, że gdy przyjdzie, ktoś z bliskich na pewno skona.

                   Jest zimna, obca i okrutna

                   Z wyglądu poważna, nieznana i smutna

My się przed nią bronimy jak kto może

Modlimy się, prosimy Boga o łaskę bo wiemy, że Bóg pomoże

Lecz nikt nie zna godziny ani minuty przyjścia śmierci

Nie wiedzą o tym nawet wszyscy święci

            Tylko Pan Bóg stwórca świata

            Nam wszystkim czas zgonu wyznacza

            Dlatego według słów Pana Boga

            Stale bądźmy gotowi gdy przyjdzie trwoga

I nastanie czas ziemi pożegnania

A tam w drugim świecie długowieczność oczekiwana…

Piaseczno, 28 . II. 1984 r.

Rok 1983

                                                  Przyszła zima…

Przyszła prawdziwa zima

I otuliła nas białym całunem

Drzewa w szron biały spowiła

I powiew wiatru mocny rzuciła,

             Szybciej chodzą po ulicach ludzie

             Wtuleni i zmarznięci psy w budzie

              I tylko dzieci wybiegły na skwerek

              Jeżdżą na sankach, łyżwach – ich szmerek.

A gdzie spojrzysz – widać tylko biel

Taki piękny urok zimy – ten dzień

              Jakoś nie widać brudu ni śmieci

              Bo śnieg to wszystko jakby zamiecił.

Śmiech dzieci, bieganie, upadki w śnieg

To radość życia i zwykły ich dzień

             A nam jeszcze roczek leci

             Już nie ta radość i duże dzieci.

Zim przecież wiele bywało

Lecz takich jak ta – pamiętam mało.

             Przyszłaś wreszcie zimo ze śniegiem

             Dotknęłaś życia naszego swym mroźnym brzegiem.

Piaseczno 7. II . 1983 r.

              

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                                   

A w mojej pamięci…

Tyle lat od godziny „W” minęło a nie mogę zapomnieć

Tamtych dni – walk i dawnych wspomnień

            Chojnowski las, przejdzie przez Warszawę

            Ostatni całus od Baśki i tamtą sprawę

Mokotów, Wilanów, czołganie pod okiem Niemców po polach

A w mojej pamięci jakby to było wczoraj.

            A później po wyzwoleniu ból serca, brak bliskich i ekshumacje

            Dziś gdy oglądam film, płaczę i ciągle zda się, że walczę.

Te nasze Powstanie Warszawskie – wciąż żywe w pamięci

I chyba aż umrę wyleci z serca i piersi…

Piaseczno, 20. II. 1983 r.

Rok 1982 

Życie nasze codzienne….

Życie nasze codzienne , to jedno cierpienie

Bo nie wiesz człowieku, jakie jest przeznaczenie

Jak długo świeczka przez Boga zapalona

Czy długo będzie świecić czy -będzie zgaszona.

     Żyjesz na co dzień, pędzisz i się starasz

     Życie też ucieka szybko, to nie  kawalarz

Tu cieszysz się wnuczką bo już rok skończyła

Serce coraz mocniej bije- znów minęła zima.

     A jeszcze na domiar złego

     W Ojczyźnie twojej nic dobrego.

Stan wojenny , ceny rosną w górę

A ty w kieszeni masz tylko dziurę.

     Wieści złe o bliskich z Suwalskich stron

     Wicek w szpitalu a jego dzieci i dom

I tylko klękać do modlitwy wypada

Panie Jezu Chryste- jaka Twoja rada

Tyś Najwyższy co otaczasz Ojczyznę i nasz dom

Nie karz nas więcej – otul ręką swą.

     Przebacz nam Jezu za grzechy, za pychę i za wszystkie winy

     Ześlij łaskę, odsuń głód za nasze czyny

I niech Najświętsza Panna Jasnogórska ma nas w swojej opiece

Królu ,nasz Chryste- potęgi człowiecze !

Piaseczno, 5.II.1982 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

I tylko smutek…

Ile imienin miałem

Ile godzin przepłakałem

     A jednak nic mnie nie cieszy

     Nawet dobry film mnie nie rozśmieszy.

Bo życie dziś i serce pełne goryczy

Narzekania, lamentu , każdy to słyszy.

     I tylko smutek ogarnia człowieka

     Co będzie dalej- co jeszcze nas czeka.

Ojczyzno!- patrz jak dzieci Twe płaczą

Niepewność jutra, lepszych czasów nie zobaczą.

     I tylko w sercu powstaje żal

     Że życie przeszło- odeszło w dal

Starość się zbliża szybkimi krokami

W dzień imienin, niech miłość będzie między nami

Piaseczno, 23.IV. 1982r. 

 

                                         

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

 Lipcowy wieczór…

Chyli się lipcowy upalny dzień

Kto tylko żyw, w ciągu dnia chował się w cień.

                 Teraz powstaje lipcowy wieczór spokojny

                 Słońce zachodzi, sunie od wschodu księżyc powolny.

A na niebie układają się gwiazdy

W jakieś paciorki i pojazdy.

                 To lipcowy wieczór – tak charakterystyczny

                 Ciepły, pogodny i taki śliczny.

I nagle jakaś myśl przychodzi

Trudności, przygnębienie to nie szkodzi

Bo życie to praca, tworzenie i sens

Tak było od wieków i tak dalej jest.

                 I tylko z upałów serce mocniej bije

                 Cieszę się, że taki wieczór i że żyję

                 Że w moim sercu i ze mną Stwórca tego świata

                 Bo inaczej się żyje, gdy Bóg z nami życie zaplata.

Nie wiemy ile takich lipcowych wieczorów jeszcze będzie

Co przyniesie życie, czy zapanuje pokój wszędzie.

                 Tak w lipcowy wieczór romantyzm mnie opanował

                 Ale to już nie tamte lata i siwa głowa.

Dlatego życie nasze to film bez happy-endu

Ciągle lecimy szybko i szukamy rozpędu.

               Dlatego lipcowy wieczór nam przypomina

               Bóg w naszych sercach jak wieczna godzina…

Piaseczno, 23. VII. 1982 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

                                            

 Drogie miasto...

Drogie miasto rodzinne

Jesteś dla mnie nieco inne

Tu każda ulica historię tworzyła

Powstawała moja rodzina i tu żyła.

               Chodząc po tym moim mieście

               Znam na pamięć, każde obejście

Dzieciństwo, młodość z tym miastem związane

Czas wojny, okupacji i długie noce nieprzespane

Łapanki, powstanie i trwoga

Jako ministrant, niejedna modlitwa do Boga

               Ojczyzna wówczas w poniewierce

               I zaginione z rodzin Piaseczna niejedno serce

Słynny ..45 rok – wyzwolenie

Radość, nadzieja i zbawienie

Zryw do pracy, kolejki odbudowa

Trud pracy, spocona robotnika głowa

               I moja młodość w tym mieście

               Pierwsza praca, sympatia to tamto szczęście.

Później miasto stolica Polkoloru

Tyle spotkań, zebrań obiecanek

Co tu w Piasecznie będzie, nawet z TV-Szczepanek.

               Później przyszły plany, slogany, propaganda i hasła

               I niejedna burmistrzowska w urzędzie gwiazda zgasła

Nie ma basenu, kortów, obiecanych obiektów

Brak za to butów, materiałów i uczciwych subiektów.

               Nastał czas modlitwy i przetrwania

               Stan wojenny, nienawiści i obcego radia słuchania

I pozostało zmęczenie, gorycz codziennego dnia

Czy Ojczyzna-wyjdzie z okrutnego dna.

Piaseczno, 4. VIII. 1982 r.

Rok 1981

Ta miłość…

Miłość to więcej jak świeży powiew wiosny

Kiedy zbliży się do ciebie stajesz się radosny.

     Jest w niej wiele radości i uroku

     I wówczas nie interesuje się co dzieje się na boku

A jeśli miłość jest wielka, za serce chwyta

Lecisz, biegniesz jak koń z kopyta

Jesteś tylko w tę miłość wpatrzony

Często bywa i tak ,że nie widzisz własnej żony

     Ta miłość ponosi cię, skrzydła przypina

     Bo często to nie żona a inna dziewczyna

A na inne wydatki ofiary składasz

A później wstydzisz się, nikomu tego nie opowiadasz

     Bo bywa i tak, że wielu z nas, wiele miłości przeżywa

      Lecz później na starość ich nie rozpamiętywa.

Piaseczno, 16.III.1981 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~

Wówczas każdy maj…

Byłaś tu dla mnie jakby wiosną

Dzień spędzony z tobą był chwilą radosną

Jeszcze dziś pamiętam uśmiech na twej twarzy

Dziś gdy puka starość, nic się już nie zdarzy.

     A jednak dobrze znów wspomnieć to chce

     I powrócić do tych dni, gdy kochałem cię

Wówczas każdy maj miał wiele radości

Dziś pozostała tylko pamięć i trochę zazdrości.

     Jak smutno mówić o młodzieńczych latach

     Gdy dziś życie jest ciężkie i już nie w kwiatach.

Jest wszak wiele smutku i goryczy

I to co było już dziś się nie liczy

Bo każdy dziś dzień to męczące kolejki

Nerwice, stres i życie pełne udręki

     Tylko w przerwach chwilami do tamtych dni wzdycham

     Teraz zamykam się sam w sobie i nic nie słucham.

Piaseczno, 24.V.1981 r.

 ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~

Wiosna- 81…

Przyszłaś wcześnie , wiosno zielona

I pokryłaś w kwiatach – łąki, pola

Później wyrosły tulipany i inne kwiaty

Przystrojone, piękne jak rabaty

     A jednak wiosno- 81 ,jesteś smutna

     W życiu i poczynaniach okrutna.

Nie widać uśmiechu na ludzi twarzy

Nikt nie wie co jutro się zdarzy.

     Nie ma w narodzie, ni w partii jedności

     Mocniej tylko w sercu Polaka- Bóg gości.

Pomyśl wiosno co przeżywamy

Jak te ciężkie czasy- nazywamy

     Kiedyś być Polakiem to duma narodu

     Dziś patriotyzm znikł- szkoda zachodu.

W sercach naszych pustka i niepokój

Czy z boską pomocą będzie w Polsce spokój.

Piaseczno, 13.VI.1981 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~

Jesień nastała…

Jesień nastała, jakaś tkliwa uboga

Dalej trwa nieporozumienie u ludzi ,że tylko wołać do Boga

     Ciągłe przekomarzania,, Solidarności” do władzy

     A nam już od tego wychodzą zmarszczki na twarzy.

Ciągle ktoś kogoś na taczkach wywozi

Pogotowie strajkowe w Bydgoszczy, Kutnie, Wrocławiu i Łodzi

A prości ludzie w kolejkach wciąż stoją

Szepty co dalej będzie, jutra się boją.

     Zmęczenie, przekleństwo i wołanie do Boga

     Co będzie dalej, jaka przyjdzie trwoga

Twarze smutne, rodziny w poniewierce

Czy wytrzyma to wszystko- polskie serce.

Piaseczno, 23.XI.1981 r.

Rok 1980

Życie dzisiejsze…

Życie dzisiejsze do jeden ciąg udręki

Gdzie tylko się udasz- czekają na to kolejki.

     Przed Kioskiem Ruchu, apteką tłumy się przepychają

     Zaś w mięsnych sklepach od rana czekają.

Pani kochana  może konwojent coś przywiezie

Pewnie rano pojechał- pasażerów wiezie

A tłum rośnie, ludzi coraz więcej przybywa

Staruszka emerytka ze snu w kolejce głową kiwa

    I opowiada jak o nią w domu dbają

    Kupuje rano w kolejkach wszystko- za to wódkę jej dają

Aby dzielnie się trzymała, bo gdyby nie ona

Odeszła by od syna własna żona.

     Wieczorem prze TV staruszka śpi i kima

     Bo o 5 rano już do kolejki się zrywa

I tak to wygląda do świąt przygotowanie

Lepiej nie mówić- poczekać na wielkanocne jajko i śniadanie.

Piaseczno, 5.IV.1980 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Kiedy nadają…

Kiedy nadają melonie trzech pokoleń

Przypomina się młodość  i pamięć o niej

     Z każdą piosenką do niej wracam

     I zaraz kartki z pamiętnika przewracam

     Czytam o młodości i piosenkach z tamtych lat

     Dziś inne rytmy i troszeczkę inny świat.

Tak słucham piosenek w tej pięknej audycji

Że nawet nie mam innych propozycji

     Już Apasjonata Gniotkowskiego mnie upaja

     Cembrzyńska, Mirska zaśpiewają w połowie maja

I znów będę czekać na poniedziałek

Popłyną melodie w nich życia kawałek

     W ten wieczór TV jest wyłączony

     Słucham melodie trzech pokoleń obok córek ,żony.

Piaseczno, 15.IV.1980 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Dziś pozostały tylko wspomnienia…

Szeptały usta, mówiłaś słowa

Dziś proszę, mów to od nowa

     Niech miłość wróci, nowa , szalona

     Byłaś wówczas moja, spragniona.

I tamta miłość była ognista

Jak krople rosy , taka tkliwa i czysta

     Dziś pozostały tylko wspomnienia

     I pamięć ,że tamtych lat już nie ma.

Życie moje ciągle jest mgliste, szare

A ja wracam myślami jak walec

Do tych dni beztroskich , pełnych wesołości

Dziś pozostał smutek , nic w sercu nie gości

     I jakaś gorycz z dnia codziennego

     Ucieczka życia od dnia szarego

     Pozostało tylko uczucie smutku i żalu

     A może w życiu było zbyt mało balów.

Trudno wyznać co człowiek czuje

Jak własne życie , przebyte rachuje

Tak bywa gdy minie pół wieku

Młodość odeszła , módl się człowieku

     Żyj dniem dzisiejszym a nie czasem minionym

     Ciesz się z córek i ukochanej swojej żony.

Piaseczno, 5.V.1980 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Pamiętam ich…

I znów pamięć do tych wydarzeń wraca

Gdy niejeden Polak notatki przewraca

     Poczta powstańcza , list od dziewczyny

     I wziętych do niewoli Niemców miny

A jeszcze w uszach szum bombardowań

Ucieczki po piwnicach i ciągłych pakowań.

     Do broni!- na murach świeżo pisane

     Wieczorem na skwerach- ciągłe spoczywanie

I miłość Ojczyzny- droga Warszawa

A w sercach nienawiść do wroga plugawa

     Dziś pamięc w sercach o tych co zginęli

     Pamiętamy ich – bo wolności nie ujrzeli

Rany w naszych domach nie wyleczone

Cienie barykad i rozkazy nie spełnione

     I dziś po przebytych tylu latach

     U nas łzy i groby całe w kwiatach

Dziś tylko wspomnienia….

I pomyśleć tylko, co bym dał za tamte lata

Kiedy była młodość i życie niczym  całe w kwiatach

A do tego wiele radości i uśmiechów

Dziś tylko wspomnienia zostały- tak człowieku

     Mógłby ktoś powiedzieć czemu wciąż tym żyjesz

     Wspomnieniami tylko życie marnujesz

     Ale niestety jak dziwny romantyk

     Żałuję tamtych lat bo ze mnie prawie antyk.

A tak jakby dziś w pamięci są koniec lat czterdziestych

Kiedy to świat  po wojnie powstał do zabaw częstych

W radiu śpiewała Kowalewska i grała orkiestra Cejmera

Jeszcze wciąż ta melodia me serce rozpiera.

     Odbiornik często był kryształkowy

     A o tranzystorach nie było mowy

     Za to jak dziś dobrze pamiętam

     Jak uroczyście obchodzono te święta

Zakupy, mięso , placki i wędliny

Jeszcze też i inne były dziewczyny

Nie było dzisiejszych dyskotek , kolejek i stresów

Życie spokojnie leciało a u dzieci bojaźń biesów.

     Dziś wszystko inaczej wygląda

     Dziewczyna studiuje Starewicza i dziwnie na chłopca spogląda

     Brak często wiosny a jaki jest zimny maj

     Wówczas w maju wiosna, że buzi daj

     Trudno dziś pisać bo się wstydzę

     A po prostu stary jestem i dziś to wszystko inaczej widzę.

Piaseczno, 17. VIII.1980 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Wigilia…

Pierwsza gwiazdka zaświeciła na niebie

Myśli nasze Panie- pobiegły do ciebie

Do Betlejem do ubogiej stajenki

Gdzie urodził się Jezus malusieńki

     I przyszedł na świat aby nas zbawić

     Dla nas zrozumienie i miłość zostawić.

My w ten wieczór wigilijny siadamy do stołu

Aby podzielić się opłatkiem – pospołu.

     Jest to święto rodzinne dla nas Polaków

     A myśli biegną do bliskich rodaków

Pokój przyciemniony, na choince światła kolorowe migają

Dzieci i starsi piękne kolędy śpiewają

Wigilia to nastrój , nadzieja i spokój

Aby była miłość bliskich i pokój.

Piaseczno, 24.XII.1980 r.

~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Kończy się rok...

W pracy i modlitwie zapomnisz o smutkach

Bo życie ucieka, każdy dzień jak chwila krótka

Myśli biegną- do Pana Boga

Kończy się rok a z nim smutna  trwoga.

     Jeszcze dziś do sierpniowych dni wracamy

     Strajki, protesty, postulaty, ciągle pamiętamy

     I uroczysta, spokojna wigilia, Papieża do Polaków posłanie

     A tuż zbliża się dwunasta- o lepszy rok wyczekiwanie.

Tak minął rok, życie szybko ucieka

Kalendarze lecą na każdego człowieka

A nam należy nadzieją wciąż żyć

I w nowym roku o lepszych czasach śnić

Piaseczno, 31.XII.1980 r.

Rok 1979

Nasze codzienne dni…

Bywają w życiu naszym codzienne dni

O których nie dowie się nikt, nawet ty

To wypływa po prostu z naszego życia

Z codziennych kłopotów w sposobie bycia.

     Nadchodzi smutek, przeszłość przed oczami

     A i to , co jeszcze będzie z nami

     Jak w tej gonitwie, życie się potoczy

     Co przeżyjemy jeszcze zapłaczą oczy.

Czy skończą się te złowrogie kolei

Brak serc wśród ludzi i wymyślania dźwięki

     Nikt nikogo ciągle nienawidzi

     Tylko walka  o stanowisko i nikt się nie wstydzi.

Oczy u każdego rozbiegane a serce chore i skołatane

Jesteśmy przecież jedną polską rodziną

Nienawiść u nas jest złą przyczyną.

      I tylko pytanie do ust się ciska

     Czy będzie wśród nas jeszcze miłość bliska.

Warszawa , 8.III.1979 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Wywiadówka…

Wywiadówka, ciekawość każdego z rodziców

Czy usłyszy rodzic o dziecko stek zachwytów

     A tu natenczas wychowawczyni rozdaje nam kółka

     I na wykazie obok trójki jedna i druga dwójka.

A więc dzieci nasze nie będą wieszczami

Mało zajmują się Polskim , więcej spacerami.

     Tak to na koniec wywiadówki rodzice wychodzą smutni

     Bo dzieci nasze ciągle dla nas są okrutni.

Piaseczno 24.IV.1979r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Miesiąc maj….

Jak słońce ciepło dogrzewa

Jak pięknie kwitną drzewa.

     To miesiąc maj- oczekiwany

     I wśród drzew kwitnące kasztany

A w przyrodzie tyle radości

Słychać śpiew ptaków i bocian  już gości

     Na skwerku w osiedlu bawią się dzieci

     Na balkonach matrony wyszły bo słońce świeci

Tylko gdzieś w pokoju w cieniu leży stary człowiek-

Bo kończą się jego dni i nikt mu już nie pomoże

A ty upajasz się pogodą, słońcem i zielenią

Jakoś chce się żyć i kobiety się rumienią.

     Bo nastał miesiąc maj, miesiąc miłości

     Wszystko na bok- uczucie w sercu gości

I tylko zegar nieubłagalnie odmierza czas

Bo nadejdzie po latach inny maj,

Gdy już nie będzie nas.

Piaseczno 17. V.1979 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

1 sierpnia godzina W nastała...

Pamięcią wracam do tych dni sprzed 25 lat

Kiedy byłem młody i w wojnie był świat

     1sierpnia godzina W nastała

     Cała Warszawa pełna serca do walki się wyrwała.

Budowano barykady a młodzi chłopcy chwycili się za broń

I bili Niemca, za Ojczyznę, za Polskę bo to ich dom

      63 dni dym spowijał naszą Warszawę

      A powstańcy pełni młodości ginęli za sprawę

Zawzięci walczyły oddziały ,, Parasol”, ,,Zośka’, ,, Waszta”

W gruzach spalona -bohater ginęła Warszawa

      Dziś gdy chcesz wspomnieć, serce się rwie

     Nie powie o tym co było piosenką i ten wiersz napawa.

Piaseczno, 1.VIII.1879r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

1 sierpnia

1 sierpnia 1944 r. była 17 godzina

Jak z bronią wyszli niejedna dziewczyna

     Na barykady, okna i bunkry stawili się szczerze

     A matki żegnały ich, mówiąc pacierze.

Patrz okupancie- walczy warszawska ulica

Pluje na ciebie  z okien pociski każda kamienica

      I mali chłopcy na Tygrysa z butelką benzyny

     Rzucają się , giną nie znając przyczyny

Bo wiedzą, że Warszawa powstała

Bije się, ginie, w płomieniach cała

     A ty szwabie musisz się chować

     Przyszedłeś do Polski, będziesz żałować

     Bo każde dziecko, ulica , plac i skwer

     Będą cię ciskać, niszczyć jak cień.

I chociaż ogniem i dymem tępisz nas

My będziemy walczyć dalej, o lepszy czas.

     Koniec sierpnia powstanie trwa uparcie

     Domy zniszczone, powstańcy w kanałach na warcie.

Na powstańców sypią się bomby, berty, miotacze i miny

A ranni uśmiechają się do pielęgniarki, do dziewczyny

     Nie płacz matko, dziewczyno , niech nikt z was nie płacze

     Tam w kanałach zginę, wolności nie zobaczę.

I oddało wielu młode życie i serca

Dziś pozostała pamięć o nich i tamtych dni męstwa.

Piaseczno, 2.VIII.1979 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Ile jest mogił…

Na tysiącach cmentarzy znicze zapłoną rzędami jak las

A myśli pobiegną do tych co już nie ma wśród nas

     Lecz ile jest mogił i gdzie spoczywają bohaterowie

     Z tej wojny wiele spoczywa, nikt się o nich nie dowie

Polsko! –ty wiesz najlepiej gdzie spoczywają twoje dzieci

Są oprócz cmentarzy , takie groby , co nikt znicza nie zaświeci

      I tylko gdzieś matka lub bliscy łzy uronią

      Nie spotka się poległy żołnierz już z żoną

Tylko szum lasu, pochylony krzak mogiłę  znaczy

A pokolenie miejsca spoczynku bliskich  już nie zobaczy.

     To święto zmarłych wzywa nas na cmentarze

     Stoimy pochyleni- a w pamięci ich twarze.

I tylko harcerze palą znicze, ktoś na chwilę przystanie

To właśnie cześć dla tych co zginęli i ich pamięć…

Piaseczno, 2. XI.1979 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

To stolica Warszawa

Patrz- to jest stolica Warszawa

Serce Polski, każdemu bliska sprawa

Powstała z gruzów odbudowana

Na przekór wojnie- nowa cała.

     Ruch wielki na ulicach niespotykany

     Tłum ludzi, nowe bloki i malowane ściany

     I w tym tłumie zwykły mieszkaniec

     Co w czasie powstania bił się o szaniec

Dziś spacerujesz, wojny nie czujesz

A w sercu tylko pamięć panuje

O tym mieście ,, Warszawie- bohaterze”

Co przeżyła dni klęski szczerze

     I idziesz tą zwykłą ulicą

     Co można historię z niej czytać

Bo tu zginęli z ,, Parasola” i  ,, Zośki”

A tam w gruzach oddali swe życie- Al- lowcy

     I tak długo można by rozpamiętywać

     Ale jak Warszawę ukochaną dziś nazywać

Po prostu jesteś bohater i sława

Nasza stolica- piękna Warszawa

Warszawa, 29.XI.1979 r.

Rok 1978

Popielec

Skupieni myślą wierni stają w kościele

Rozpoczyna się post, myśl do Boga się ściele.

     Z prochu żeś powstał i w proch się obrócisz

    Odejdziesz od bliskich, ich serca zasmucisz.

I czy jesteś uczonym czy zwykłym się stajesz

W dzień śmierci przed Bogiem staniesz.

    I zdasz raport ze swego życia

    Kim tu byleś, jak spojrzysz w Pana oblicze.

Dlatego okres postu to czas smutku i podsumowanie

Zastanów się jak życie spędziłeś ty wielki panie…

Piaseczno, 8.IV.1978 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Zima….

Zima nie przychodzi z kalendarza

To przyroda nam ją stwarza.

    Ma swój urok, może jest smutna

    Za to dla transportu jest okrutna.

Ludzie na przystankach stoją, klną

A autobusy gdzieś tam mkną.

    Lecz nie ma ich tu  gdzie czekają ludzie

    I tak każdy się męczy w codziennym trudzie.

Oddział PKS twierdzi, że części zamiennych brak

Zaś my pasażerowie- niech to trafi szlag.

    I tak stoję na przystanku i czekam

    A nerwy ponoszą i co się robi z człowieka.

Naraz autobus się już zbliża

My pchamy się i jeden drugiemu ubliża.

    Pchają się ludzie do autobusu jak tylko mogą

    Aby tylko wejść i stanąć chodź jedną nogą.

I tak w codziennym trudzie, nerwach i znoju

Jedziemy do pracy nie znając spokoju

Piaseczno, 17.II. 1978 r.

      ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Suwałki…

Suwałki- stolico- województwa

Dworzec to wizytówka ubóstwa

    Wiemy, że jesteś daleko na północy

    Toteż turyści mają spokój wśród nocy.

Jest tu pięknie, spokojnie i cicho

Panienki spacerują z twarzą zakrytą

    Bo tu jest zimniej niż w innych stronach kraju

     Są miejskie autobusy , nie ma tramwaju

Za to ludzie tu serdeczni i prości

Z sercem witają wszystkich gości

Suwałki, 5.IV.1978 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Suwalszczyzna…

Suwalszczyzna , część naszej ojczyzny

Lasy, pagórki- widok nam bliski

    A w centrum Polski wiosna się wrzyna

    A tu często jeszcze panuje zima.

Klimat ostry, czyste powietrze

Ten tylko nie wie, kto nie był tu jeszcze.

     Kochasz swe strony , bo tu twoja Ojczyzna

     Czy to Mazowsze czy suwalszczyna.

Suwałki, 7.IV.1978 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Przemyśl…

Przemyśl na południu Polski, to miasto zabytkowe

Kto tu przyjedzie traci głowę.

     Gdyż słyną tu z urody przemyskie panny

     W uczuciu nie stałe- jak Marzanny

Za to w Przemyślu dużo sklepów i przyjemna obsługa

Nie tak jak w Warszawie, sprzedawczyni wszystkich róga.

     Miasto nieco na wzgórzu przepięknie położone

     Nie widać turystów chodzących na stronę.

Wszyscy zabytki pięknie oglądają

A gdy odjeżdżają wszystkim się kłaniają

Przemyśl, 18.IV.1978 r.

      ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Mowo-polska…

Jak dziś nazwać cię – mowo Polska

Czy jesteś choć trochę swojska.

     Kiedyś były treny Kochanowskiego

     Dobór słów pod wiersze jego.

Dziś w kawiarni a autobusie

Mówi się żargonem o spirytusie

     I niemal każdy młodzianin się wysila

     Co popadnie na język- brzydkie słowa i pijacka ślina.

Człowiek uszy zatyka i się odwraca

A słowo paskudne jak bumerang – wraca.

     Gdzie się podziały te przepiękne słowa

     Dawny tok mów i przyjemna rozmowa.

Tak jak w piosence- kolorowych jarmarków żal

Tak i piękne słowa poleciały gdzieś w dal.

Piaseczno, 24.IV.1978 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Czy pamiętasz…

Czy pamiętasz te nasze młodzieńcze spotkania

Kiedy jeszcze nie nastał czas całowania.

     Jak upajałem się twoim widokiem

     A wieczorem spacerowałem koło twoich okien.

Wówczas łączyło nas tylko gimnazjum Piaseczno i Platerówka

Nie znaliśmy kłopotów co to gotówka.

     Wolne chwile spędzone koło upustu i Gór Szymona

     Wagary, spacery i głowa niczym nie zmącona.

Ileż to razy grupkami przemierzaliśmy te ścieżki zalesińskie

Wtedy tak znajome i sercu tak bliskie.

     Czy pamiętasz te ciągłe opowiadania

     Psoty nauczycielom, ściągawki i z lekcji uciekania.

Miny naszych profesorów- Banarskiego, Auszpica, Polkowskiego, Olszkiewiczowej i Skręta

Dziś każdy z nas ma to w sercu, każdy ich pamięta.

     Czas niestety płynie nam- jak woda

     Przeminęły lata , szkolnych lat szkoda.

Dlatego dziś po latach w Zalesiu się spotykamy

Patrzymy na siebie, do tamtych lat wracamy i opowiadamy, opowiadamy, opowiadamy….

Piaseczno, 26.V.1978 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

O młodości…

Młodość jedyna droga, dlaczego ode mnie tak szybko uleciała

Byłaś krótka ze mną i taka piękna i wspaniała

     Dziś jakże często pamięciom do ciebie wracam

     Przypominam spacery, swawole kiedy kartki pamiętnika obracam.

I czytam z zachwytem o swojej pierwszej miłości

Jak patrzyłem na nią nieśmiało pełen zazdrości.

     O młodości- jak trudno dziś z losem się zgodzić

     Że lata biegną szybko i trudno się z tym pogodzić.

Lecz tak już jest , że kartki z kalendarza szybko się zmieniają

Natomiast nam tylko wspomnienia z młodości pozostają.

Piaseczno, 8.VI.1978 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Piękna przyrodo…

Piękna przyrodo, droga miła

Od wczesnej młodości tyś mnie przytuliła

Dałaś mnie piękne liście, zieleń i przepiękną woń

W której upajam się do dziś jak wielka toń.

     Zawsze czekam na wiosnę niecierpliwie

     Na twe pąki, kwiaty tkliwie

     A kiedy zakwitasz przyrodo w każdy maj              

     Ja chodzę wśród liści, twych kwiatów jakby to był raj.

I na nic dla mnie wszystkie piękności świata

Gdy ty przyrodo nam życie zaplatasz

Dajesz nam tyle radości wśród codziennego życia

Że po każdej zimie z radością cię witam.

     A kiedy zostanę wezwany na zawsze do Naszego Pana

     Ty przyrodo otul mnie do wiecznego spania.

Piaseczno, 15.VI.1978 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Lipcowe święta…

Lipcowe święta, lipcowe dni

Wiele ich było ,pamiętasz nie tylko ty.

To przecież po wyzwoleniu nasi rodzice

Wznosili zniszczony kraj a w nim pierwsze kamienice.

     W każde lipcowe święta

     Oddawano obiekty o których każdy pamięta.

Pamiętasz przecież jak oddawano trasę W-Z

Stare miasto, MDM i wnet

 Przemówił w eter z najwyższego masztu Raszyn

 A dziś już na największy Konstantynów się gapisz.

     Dziś pamięciom do tamtych dni lipcowych serce się rwie

     I nie powie o tym piosenka, wiersz też nie.

Bo tylko nasze serca Polaków

Wiedzą co znaczy lipiec, manifest PKWN i pamięć o tym rodaków.

     To Polacy w ciągu tych lat prostą robociarską dłonią

     Budowali tę nową Polskę i walczyli o nią

Dziś kiedy obchodzimy lipcowe święta

Każdy ma w sercu lipcowe dni i ich serdecznie  pamięta

Piaseczno, 9.VII.1978 r.

Jakbym tak poszedł…

Jakbym tak poszedł prosto w las

Nie baczył na nic jak leci czas.

    Po prostu upajałbym się leśnym widokiem

     I nie bał się, że patrzą na mnie z okien.

Tam wśród drzew zapomnieć o cywilizacji

Nie mieć na karku hałasu tej komunikacji

I nie słuchać klaksonów ryk

A wręcz cieszyć się , jeśli będzie leśny dzik.

     Tam wśród spokoju , daleko od ludzi

     Trochę pospać ,wiedząc, że nikt nie zbudzi

     Bo dziś mamy dosyć tych osiągnięć miejskiej aglomeracji

     Tych samochodów i kawiarnianej transakcji.

Kidy tęskni za spokojem i miejscem ciszy

Po prostu- odpocząć gdy nikt nas nie widzi.

Piaseczno, 11.VIII. 1978 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Tatry…

Zakopane, stolico  polskich Tatr

Kiedy przybywam  tu , to jakbym zwiedzał cały świat

To tu właśnie szukali natchnienia Tetmajer i Szymanowski

Dziś przyjeżdża tu pół prawie Polski

I spoglądają na pasmo pięknych gór

Które sięgają często do samych chmur.

     Niezapomniany urok tych przepięknych Tatr

     Stoję i patrzę i zda się widzę górski wiatr

Nad Morskim Okiem ciepłe słoneczko lipcowe dogrzewa

A tam wysoko na Rysach śnieg jakby spływał na nas, na drzewa

     Spoglądam na turystów zapatrzonych w te urocze szczyty

     A w oczach ich wzruszenia i zachwyty.

Jakże jest piękna i wspaniała przyroda

Stworzona dla nas, ręką Pana Boga.

Zakopane, 15.VIII.1978 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

35 lat temu…

Trzydzieści pięć lat temu wyruszyli z nas Oki

Szli by wyzwolić Polskę, a nie w świat szeroki

Na rogatywkach mieli orzeł Piastowski

A sercu pamięć  i miłość to umęczonej Ojczyzny –Polski.

     Chrzest bojowy przeszli pod wsią Lenino

     I widzieli, ze będzie nie jeden bój – lecz wszyscy nie zginą

Przyniosą wolność do Polskich miast i wsi

A do ich szeregów pójdzie tysiące, a wśród nich i ty

Co byłeś wrześniowym żołnierzem tułaczem

A po wrześniu Niemcy mówili ,że my Polacy nic nie znaczym

Aż tu świat dowiedział się, że polski żołnierz znów jest w boju

Bije okupanta, przelewa krew nie żałując znoju.

     Niosąc na szlag bojowy sztandar I Dywizji z wizerunkiem Kościuszki

     I wyzwala nasze miasta i wsi, wśród nich Koluszki,

     A dalej szli aż do Berlina, pełni chwały i oręża

     Bo walka dla wyzwolenia Ojczyzny- wszystko zwycięża

Zaś ostatnim aktem ich zwycięskiego boju

Było zetknięcie na Brandenburskiej bramie sztandaru Polski dla zwycięstwa i pokoju.

Piaseczno, 4.X.1978 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Opole...

Opole- ziemio piastowska

Osmańczyk  pisał, żeś na wskroś Polska

     Tu przyjechałem po dwudziestu sześciu latach

     I zobaczyłem piękne miasto, całe niemal w kwiatach.

Chodzę ulicami i o mało co nie zbłądziłem

Nic nie poznaję – wiele nowych rzeczy zobaczyłem.

    Opole – Stolico polskiej piosenki

     Jest w tobie urok niczym polskiej panienki.

Ja pamiętam cię z roku czterdziestego dziewiątego

A  słowa w uszach mówią, nie wracaj do tego

Znałem Opole skromne dźwigające się po wojnie

Dziś młodzi ulicą idą, śmieją się i jest spokojnie.

     Zabytkowy ratusz pięknie odrestaurowany

     Karczma słupska a w niej słychać tany.

I na każdym miejscu piękna zieleń tyle tyle kwiatów

Jesienny odcień liści i woń ich zapachów.

     Chodzę godzinami i z zachwytu brak mi słów

     Jaka szkoda, że nie osiedliłem się po wojsku tu.

Kościuszki, Katowicka, Ks. Opolskich, na nowo ulice poznaję

Chodzę i dziwnego uczucia doznaję

Tu przed laty z wojskiem maszerowałem

A dziś taka zmiana nic nie poznałem.

     Stoję na moście, patrzę na Odrę i myślę ile przepłynęło

     A jednak żal mnie opolskich tamtych lat bo byłem wówczas mody…

Opole, 30.IX. 1978 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Jesień…

 Przez las koło Ligoty przejeżdżałem

Przyszło natchnienie i wiersz ren napisałem

Jesień to pora pora roku

Gdzie spojrzysz, liści lecące na boku

     Urok jesieni niezapomniany

      Spadające liście i lecące kasztany

      Wszystkie barwy jesieni zobaczysz w lecie

      A myśli twe wiatr hen zaniesie.

I pięknie liście w kolorach brązu i czerwieni

To jest widok i kolor jesieni.

     Idąc lasem nogami stąpasz

     Oglądasz się i ciągle spoglądasz

Bo odcień kolorów wśród drzew

Jesienią jest piękny- jak wiersz.

Ligota-Opole, 24.X. 1978r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~    

Matka…

Matka- to miłość, dobroć , to tak która ci życie dała

Później troszczyła się, pieściła i wychowywała

     W życiu twoim może być tyle żon i niejedna dziewczyna

     Lecz matka będzie zawsze jedna- jedyna

Ona od początku Twojej młodości

Uczyła cię patriotyzmu i do bliźnich miłości

     Gdy w młodości chorowałem całe noce spędziła przy moim łóżeczku

     Podawała lekarstwo, czuwała i mówiła wróć do zdrowia drogi Jureczku

Dziś w tym wierszu Droga mamo dziękuję Ci szczerze

Za twą matczyną miłość, za to ,że wyuczyłaś mnie pacierze

Że wychowałaś mnie w miłości do Boga

Przez co łatwiej mnie żyć, nie wiem co to trwoga

     Dziś za wszystko całuje Cię w twe spracowane ręce

     Żyj jak najdłużej ciesz się z wnuczek w serdecznej podzięce.

Piaseczno, 2.XI. 1978r.

      ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Czym nasze życie dziś…

Czym nasze życie dziś jest

Nawet nie rozumiał by tego wieszcz

     Mickiewicz pisał , miej serce i patrz w serce

     A dziś uczucie i miłość w poniewierce

Tak mało dziś miłości bliźniego

Jeno tylko zazdrość donosy na niego

Dziś każdy , każdemu wszystkiego zazdrości

Nie patrzy tak jak a by go zniszczyć coś tam pomścić

     Szaleństwa w pracy i poza pracą

     Aby mieć samochód bo inni się bogacą.

I w tej codziennej gonitwie

Często nie ma nikt czasu pomyśleć o modlitwie.

     A Pan Bóg na nas codziennie czeka

     Stworzył na wzór swój , nas człowieka

     Tchnął w nas miłość do bliźnich, do ludzi

      Liczył ,że dobroć w nas się nigdy nie ostudzi.

Tymczasem my nazwani Homo Sapiens

Jesteśmy wilkami i jeden drugiego drapie

     Tak to w sposób dziś prosty

     Jesteśmy sobie po prostu obcy.

Zapanowała ogólna znieczulica

I pusto w sercu , jak dzisiejsze bloki i kamienice.

Piaseczno, 21.XII.1978 r.

 

Rok 1977 

 

Ukłon przyrodzie..

Życie ucieka jak woda z kranu

I nikt nie dziwi się pięknej przyrodzie

Która co dzień nas otula powiewem deszczu

A  później daje nam promyki słońca

Które otulą nas deszczem i dreszczem

     Jakże niekiedy uciekasz myślami

     Do lasów dalekich i myśli krzewów 

     Niekiedy patrzysz na liście szumiące

     A innego razu upajasz się w łące

     Która ma tyle zieleni w kępach swej trawy

     Co niekiedy nie dziwi cie lub i nie bawi

Przyrody to ukłon się od nas należy 

Za to że co dzień nas cieszy i bawi

Ze co dzień nam daje powiew uroku

I za to,że oprócz niej nie widać świata boku

Ona nam daje piękno i otoczenie

Które poznajemy od zarania dzieje

     I niekiedy gdy tylko nas miłość otuli całunem

     Zapominamy o przyrodzie piękna i unien

     To świat piękny i wspaniała przyroda

     Została stworzona przez Pana Boga

     Aby ten zwykły człowiek mógł się nacieszyć 

     W czasie tych trudnych dni kiedy będzie pracować, chorować 

                                                                                      i się leczyć

Aby te piękne drzewa, drzewa i kwiaty

Dawały nam trochę ukojenia i zapachy

     Nie zapominaj o przyrodzie która cie otacza

     Ona nie ma nikogo, oprócz nas słuchacza

     Daj zatym pokłon tym drzewom i kwiatom

     I kiedy już ciebie nie będzie, niech dalej nie płaczą

     Trzeba im żyć dla nowego pokolenia

     Dać im nowego ukojenia

A gdy małe dziecko rosło w ciągu lat

Nie znało przykrości i to, że niedobry jest świat

I kiedy już zostaniemy wezwani na koniec świata

Niech nam jeszcze raz przyroda tamte życie zaplata.

Warszawa, 3.II.1977r. 

    ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

Z okien pociągu...

Gdy jedziesz gdzieś w podróży

I spędzasz w pociągu czas długi

    Patrzysz z okien wagonu 

    Na mijające cię pola drzew smugi

Mijasz wsie i miasteczka,

Czasem sunie przed oknem rzeczka

Widzisz i rolników co ziemię uprawiają, 

a czasem i robotników co inwestycję stawiają

Tak w zadumaniu mijają ci krajobrazy

A później myślisz wiele razy,

że to moja Ojczyzna, to ziemia moich przodków

Jest wiele nazw, Legnica, Warszawa i Grodków

A wśród tych miast i wsi, jesteś zwykły człowieku i ty

Co codziennym trudem i pracą,

Dajesz dochód narodowy i ludzie się bogacą

     Aby każdy mógł mieć telewizor i samochód

     I gdy pójdzie w 1 majowy pochód,

     Mógł z czystym sercem dla Ojczyzny sprawy 

     Powiedzieć szczerze, że nie chce wojennej zabawy

Że pragnie dobro Ojczyzny i pokoju

Aby każde dziecko na świecie zaznało spokoju.

Legnica- Wrocław, 10.II. 1977 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Przedwiośnie...

Już kończy się miesiąc lutym zwany

Jeszcze nie zakwitają w prawdzie kasztany

     Ale już słonko coraz bardziej dogrzewa

     A ze snu zimowego budzą się drzewa

To już przedwiośnie, rzekła dziewczyna do chłopca

I oto już i chwila staje się radosna

Bo zbliża się upragniona przez wielu wiosna

A wraz z nią niejedna dziewczyna radosna

     Ze serce jej znajdzie wreszcie upragnionego

     A ona w upojeniu miłości będzie jego

I powstanie na pewno  tej wiosny, wiele nowych rodzin na świecie

A wśród nich radość i gorycz się zaplecie

     Lecz tak już było od wielu wieków

     Więc nie myśl, lecz módl się człowieku

     Bo nikt z nas nie wie co nas czeka

     I wiele wiosen jeszcze przejdą, obok nas człowieka.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Znak Boży

Ostatnio przeżyliśmy trzęsienie ziemi

Jest to przykład,że nie jesteśmy siebie pewni

Znamy atomy, księżyc i telewizję

A nie wiemy jaką mamy przyszłości wizję

     To trzęsienie ziemi to znak Boży

     I to tak jakby Bóg nam palec położył

     I kazał myśleć o synu swoim

Co został ukrzyżowany za nas na krzyżu

A dziś dziękujemy Panu Bogu , modląc się do wszystkich świętych i 

                                                                świętego Franciszka z Asyżu

     Człowieku jesteś mocny technikę znasz

     Ale pomyśl czy w sercu Jezusa masz

     Czy idąc do fabryki, biura i pracy

     Pomyślisz jakie nastały czasy.

Że byle młodzian papierosy pali i wódkę pije

A nie wie dokładnie, dla kogo żyje

Że tenże młodzian nie ustąpi miejsca osobie starszej w autobusie

A cóż dopiero on wie o Chrystusie

     Jak ma się modlić do Naszego Pana

     Kiedy jego głowa telewizja skołowana

Chciało by się rzec 

Człowieku o tym wiedz

Że Jezusa w sercu więcej chciej mieć.

Piaseczno, 7.III. 1977 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

Miejsce w domu

Jest takie miejsce w każdym domu

Nazwane zadumą oraz spokoju

I tylko gdy myśli pobiegną do Pana Boga

Na sercu jest lżej, ustaje trwoga

     Rozmowa z Panem to modlitwa się nazywa

     A gdy mocno wierzysz, Bóg do ciebie przybywa

     Ty ofiarujesz każdy dzień pracy dla Pana

     On jest z tobą wszędzie od samego rana

Jest w biurze i pracy, w hucie,  fabryce

Chce być z tobą przez całe życie

Lecz pamiętaj,że tylko modlitwą możesz Panu Bogu dziękować

Za życie swoje- rodzinę, którą chcesz ofiarować.

     Więc módl się i pracuj na chwałę i Cześć Pana Boga

     A na sądzie ostatecznym nie zastanie cie trwoga

     Będziesz wśród wybranych u boku Pana

     I nie dotknie ciebie żadna ręka szatana

Tam wśród długiej wieczności w niebiańskich komnatach

Doczekasz się piękności i nieskończonego lata.

Piaseczno, 25.III. 1977 r.

     ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~    


Wielki Piątek

     Gdy przychodzi Wielki Piątek

     Zastanów się jaki był życia twego początek

     Czy wychowano cię w imię Boga

     Jeśli nie , żałuj gdyż życia szkoda.

W zadumie pomódl się przy grobie Pana

I pomyśl ile wycierpiała jedna Jego Rana

Jak okrutnie Był na krzyżu szyczony i opluty

Dziś modlimy się w imię tej pokuty

     Brak mi słów o Jezu aby Ci dziękować

     Dlatego przyjmij co pragnę ofiarować

     Moje zwykłe codzienne życie

     I moje chwile radości , smutku i obycie

Jestem szczęśliwy w myśli mękę Pańską rozpamiętuję

I wierzę mocno,że Będziesz po Zmartwychwstaniu znów wśród nas

Ja będę przy Tobie przez całe życie i cały czas.

Piaseczno, 8.IV. 1977r. 

  ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

W rocznicę zwycięstwa

Każdego roku 9 maja obchodzimy  dzień zwycięstwa

Przypominają się czasy wojny, żołnierze i ich męstwa

Lecz szczególnie bliski udział dla nas Polaków

Jest bohaterstwo naszych  ze wschodu słowiańskich rodaków

     To żołnierze kraju rad, nie żałowali krwi i młodych lat

     I wyzwalali nasze polskie ziemie

     Od  Lublina aż po Odrę, gdzie sięga polskie plemię,

Dziś w rocznicę zwycięstwa o nich pamiętamy

Tym co zginęli oddajemy hołd, a żyjącym się nisko kłaniamy.

     Przyjmijcie bohaterowie serdeczne dzięki

     A słowa ,Pabiefa” w naszych sercach , niech jak dzwony

                                                                       roznoszą dźwięki.

Piaseczno, 9.V.1977 r.

  ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

 

Ostatni dzwonek...

Już przebrzmiał ostatni dzwonek

Cieszą się dzieci, że rozpoczyna się wakacyjny dzionek

Wszyscy się zebrali na akademii z okazji zakończenia roku

Ale o dziwo, wielu płacze tu i ówdzie na boku.

     To dziewczęta i chłopcy z ósmych klas płaczą

     Bo wiedzą, że w tych klasach już się nie zobaczą.

Wszyscy dziękują wychowawcą , za edukację i swe osiągnięcia

Przeniosą się do dalszych szkół, do naukowego zacięcia.

      A kiedy po latach zasiądą z dziećmi wieczorem przy stole

     Będą długo opowiadać o podstawówce, świętojańskiej szkole.

Piaseczno, 24.VI.1977 r. 

  ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

 

Powstanie Warszawskie....

 Jak strasznie po tylu latach powstanie warszawskie rozpamiętywać

Jak nazwać tych młodych ludzi, jak ich nazywać.

     Ginęli jak bohaterowie

     Często ze zdobycznym  hełmem na głowie

Mało mówić, że byli to bohaterowie

Niech dziś młode pokolenie się dowie

Że powstańcy Warszawy,

Nie żałowali życia i młodych serc dla sprawy

     Na czołgi rzucali się z granatem i butelką benzyny

     Często nie znali politycznej przyczyny

Ich serca były pełne nienawiści do wroga

A na barykadach kilku osobowa załoga

     63 dni bili się jak lwy zawzięcie

     Pancerne zagony, zajmowały kolejno, Starówkę, Śródmieście i Okęcie

Dziś pamięć o nich  nie przysłoniły lata

Znamy tamte dni i nazywamy drużyny harcerskie,  jak,, Czata”

     A wszystkie znajome nam twarze

     Są w sercu i pamięci jak przebyte kalendarze.

Piaseczno, 1.VIII.1977 r.

  ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

 

Tyś Warszawo...

Warszawo, Stolico mojej Ojczyzny

Jesteś jak piedestał na ustach nie tylko moich, ale i innych

Tyś to przetrwała słynny rok czterdziesty czwarty

Kiedy każdy warszawiak, walczył na barykadach, nieugięty i uparty

     Pamiętam tamte upalne sierpniowe dni

     Kiedy płonęły ulice, waliły się domy i w dymie płakałaś Ty.

Powstańcy z granatem w ręku rzucali się na tygrysy

A mali chłopcy byli żołnierzami, ci podwórkowi  urwisi.

     Chordy hitlerowskie bezbronnych ludzi mordowali

     A tyś Warszawo- została sama ba wojennej szali.

Dziś po latach jesteś piękna i odbudowana

Pamięć tamtych dni w aureoli owiana

I nie tylko w utworach i pieśniach ciebie wysławiamy

Lecz dziś ciągle nowe bloki stawiamy

     Aby wyrosła jeszcze piękniejsza stolica

     Co serca i oczy nam wszystkim zachwyca

Warszawa 2.VIII.1977 r.

  ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

                                                        Moja ojczyzna...

 

Jeśli jesteś Polakiem- pomyśl co to moja Ojczyzna

Jak nazwać ten swój kraj, jak inaczej to wyznać.

     Jest wiele miast , pół, jezior i wsi.

     A wśród tych mieszkańców jesteś człowieku i Ty

Co w codziennym trudzie pracy i mozole

W fabryce, polu, wojsku, hucie, czy przy zwykłym stole

Pracujesz dla dobra Ojczyzny na swoim stanowisku pracy

Aby nam się żyło lepiej i nie było bezrobotnych tułaczy

     I kiedy tak z całym sercem dla Ojczyzny pracujesz

     Widzisz co tydzień, co miesiąc i serce się raduje

Że przybywa nam fabryk, zakładów i nowych mieszkańców bloków

Ojczyzna bogaci się- nie widać żadnych smutnych widoków.

     A kiedy wieczorem zasiądziesz przy rodzinnym stole

     Zastanów się czy przed godłem orła, jesteś ty sokołem.

Gdyż Ojczyznę mamy tylko jedną

Dla niej pragniemy żyć

W miłości do niej wychowywać dzieci

I jak patriota przy niej tkwić

     A więc czy jesteś robotnik, rolnik, urzędnik

     Zawiń serdecznie rękawy

     Nie żałuj rąk i pracy

     Dla Polski- Socjalizmu sprawy.

Piaseczno, 5.VIII.1977 r.

  ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

Dziecko…

Kiedy dziecko na świat przychodzi

Nie wie co to kłopoty, co może mu zaszkodzić.

     Lecz później, kiedy lat przybywa

     Pozna co to życie, jak go nazywać.

Ile oszukaństw, pruderii i zazdrości

A jakże mało prawdziwej miłości

     Jak trzeba walczyć przebojem o swój byt i życie

     Bo takie trudne dziś i smutne to nasze życie.

Piaseczno, 8.IX.1977 r. 

   ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

 

Dzień pamięci…

Każdego roku nie tylko z chęci

Uciekamy myślą w ten dzień pamięci.

     Udajemy się na pobliskie cmentarze

     I przed nami w myślach stają bliskich twarze.

Zapalamy znicze na grobach kogoś z rodziny

Często widzimy płacz ,matki i dziewczyny

     Wielu już zabrało z naszego otoczenia

     Pozostała pamięć po tych co już ich nie ma.

Rzędów krzyże w półmroku migają

A znicze płoną, lampki się palą.

     Nicość ogarnia wtedy człowieka

      Ile zostało życia, co dalej nas czeka

Wiemy tylko jedno i tego się boimy

Że nadejdzie czas i będziemy z nimi

Piaseczno, 1.XI.1977 r.

  ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

 

W dzień zaduszny…

Stoimy pochyleni nad grobem bliskich

I składamy modły za spoczywających tu wszystkich

     Ile spoczywa pokoleń, wśród tych wyblakłych krzyży

     Tylko w snach i pamięci są wciąż dla nas żywi.

W każde święto zmarłych na cmentarzu ich odwiedzamy

A bywa i tak, że z nimi rozmawiamy.

     Legenda głosi, że w dzień zaduszny o północy wszyscy z grobów wstają

     Zbierają się w kościele i za spokój dusz msze odprawiają.

I podobno modlą się za spokój nas tu żyjących

Abyśmy byli wśród grona wiernych i modlących.

     Chylimy czoło i za pokój tych co zginęli w wojnie

     Niech obecnie u boku Pana w niebie odpoczywają spoojnie.

Stojąc wśród krzyży, żegnamy się i składamy za zmarłych pacierze

Wiemy, Bóg nas kiedyś wszystkich do nich zabierze.

Warszawa, 2.XI.1977 r.

  ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

Czarne…

Miasto to jest tylko z nazwy Czarne

Bo faktycznie jest tu przyjaźnie

     Ludzie tu serdeczni i radośni

     I zawsze z sercem przyjmują gości.

Jest park i wiele zieleni

A szczególnie pięknie tu każdej jesieni.

     Jest stary młyn i do dziś tu pracuje

     A na dyskotece w GOK-u młodzianin się zakochuje.

Wokół miasta i las swawolny

Zaś wieczór kiedy przychodzi

Na ulicach pusto nikt prawie nie chodzi

     Spotkana staruszka powiedziała mi, że nikt wieczorem nie spaceruje

     Bo wykonuje małżeńskie obwiązki i żonę musztruje

     Lecz w ogóle jest tu przyjemnie

     I gdybym był kawalerem, osiedlił bym się chętnie.

Czarne,23.XI.1977r.

  ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~ 

  

Dzień wyzwolenia…

Wschodził mroźny, słoneczny poranek

Jak wpadł żołnierz do nas na ganek

I tak serdecznie, prosto powiedział te słowa

Niemców już nie ma- zaczniecie żyć od nowa.

     Wolność dla was przynosimy drodzy rodacy

     My jesteśmy polscy żołnierze, tak jak wy Polacy.

Naraz serce jakoś mocniej zaczęło bić

Jesteśmy wolni, a więc będziemy żyć.

     I wszyscy wybiegliśmy na ulice

     Aby zobaczyć polskich żołnierzy, czołgi i haubice.

Tłum rośnie na rynku piaseczyńskim ludzi przybywa

Staruszek ogląda polskie czołgi i głową kiwa.

     Płacze on i wokół ludzie i żołnierze

     Naraz ktoś prosi o spokój, pułkownik głos zabierze

Na czołg z polskim orłem pułkownik Jaroszewicz wchodzi

Przemówił a głos serdeczny do zebranych się rozchodzi.

     I opowiadał jak polski żołnierz razem z żołnierzem

     Nie żałują krwi i młodych lat

     Idą w bój, pędząc hitlerowskiego sukinsyna

     Rozpoczynając bój pod wsią o nazwie Lenina.

Dalej mówił, że nowy rząd polski powstał w Lublinie

Wydano manifest- nowa władza nie zginie.

     Bo jest to rząd robotniczo- chłopski

     Wywodzi się z córek i synów prostych ludzi – Polski.

A kiedy wiec się skończył widać było łzy szczęści i wzruszenia

Wszyscy czapki z głów zdjęli  i powstało ogólne milczenie.

    I słowa Roty z piersi zebranych się wyrwały

    Tak jakby miały polecić w kraj nasz cały.

Naraz uklękli wszyscy na mroźny śnieg

Tu nasza Ojczyzna, tu nasz brzeg.

     Żołnierze wsiedli do czołgów udając się na Warszawę

     Aby bić Niemców i ginąc za Ojczyznę , za sprawę,

Tak wyglądał ten historyczny 17 stycznia dzień

Który pozostał w pamięci mocno jak sen

Warszawa, 23.XI.1977 r.

       ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~  

  Leśny żołnierz

Chojnowskie bory , Kabackie lasy

Będą pamiętać po wsze czasy

Że tu leśny żołnierz był

I za naszą wolność z Niemcami się bił

     Nie wiedział co miłość, co to dziewczyna

     A twarz mu smagała na warcie leszczyna

     I czy to był Włodek, Janusz czy Józef

     Nosił na plecach zdobyczy mauzer

I w jego sercu do wroga nienawiść się tliła

Bić wroga, pędzić go  i przeklinać.

     Dziś w tych lasach kiedy stoimy

     Szumią liście i często słychać płacz matki i dziewczyny

     I tylko te drzewa i zachodzącego słońca blask 

     Pamiętają partyzantów i tamten czas.

Warszawa, 3 V. 1977 r.

Rok 1959


Pamiętam ten wrzesień...

Chodziłem do szkoły , cieszyłem się każdym kwiatem

Nie obchodziło mnie nic, jaka polityka rządzi światem

Pamiętam ten wrzesień, pobrzękiwanie szablami

I jeszcze to, że nikt nie opiekował się nami

    Ogłoszono alarm dla miasta Warszawy

    A my cieszyliśmy się,że Anglicy są z nami

    Wszędzie był wybuch, trupy i brzęk

    A w naszych sercach rozpacz i lęk

Nie pomogło bohaterstwo żołnierzy z pod Kutna i Westerplatte

Gdyż całe dowództwo uciekło i było nic nie warte

Uciekaliśmy wszyscy za Wisłę do nowej obrony

A czarne skrzydła zabijały na drogach, dzieci, żołnierzy i  żony

    Pamiętam ten wrzesień pełen łez, strzelaniny i pożarów

    Pamiętam nawet jak bombardowano Ożarów

    Co dzień radio głosiło- Uwaga nadchodzi- Koma trzy

    A myśmy nie wiedzieli co to, bo byliśmy wtedy dzieci

Pamiętam ten wrzesień pełen lęku i kurzawy

I to jeszcze jak głodnych żołnierzy pędzili do niewoli z Warszawy

A my prości ludzie podawaliśmy im gorącą strawę

I ze smutkiem spoglądaliśmy na płonącą zajętą Warszawę

    Dziś po tylu latach wszystko pamiętamy

    Gdyż nie chcemy wojny i jej nie wypowiadamy.

Piaseczno, 1.IX.1959 r.

       ~~~~   ~~~         ~~~          ~~~    ~~~~   

Spadł pierwszy śnieg...

Już zima otula nas śnieżnym całunem

I pierwszy śnieg spadł za oknami

Świat zda się szykuje do snu zimowego 

Słońce wcześniej kładzie się blaskiem czerwonym

A w oknach widać blask świateł żarówek

I życie jakby leniwe pędziło

To zima otula nas swym płaszczem 

O jakże wówczas za zielenią tęsknimy.

Piaseczno, 22.XI.1959 r.